Widget Recent Post No.

Τρόποι για βάψιμο κυψελών που εφαρμόζουν οι έμπειροι μελισσοκόμοι: Για ανθεκτικές κυψέλες




Βάψιμο των νέων μας κυψελών

Η προετοιμασία των κυψελών μας και το βάψιμο τους είναι εργασίες που προβληματίζουν τον κάθε μελισσοκόμο, μιας και το ξύλο σαν υλικό παρουσιάζει μεταβολές, καθώς εκτίθεται συνεχώς στις διάφορες καιρικές συνθήκες. Έτσι κάθε μελισσοκόμος με το βάψιμο των καινούριων κυψελών του θέλει να προστατέψει το υλικό του για αρκετά χρόνια, ώστε να γλιτώνει κόπο, χρήμα, αλλά και να δημιουργεί ένα καλό περιβάλλον για τις μέλισσες του.

Υπάρχους διάφοροι τρόποι συντήρησης και προστασίας των κυψελών, όπως το βάψιμο με λαδομπογιές, με χρώματα νερού, ο βρασμός σε λινέλαιο, η εμβάπτιση σε παραφίνη, ακόμα και η εμβάπτιση σε φυσικό κερί.

Στη συνέχεια θα περιγράψω τρόπους που προετοιμάζουμε και βάφουμε τις νέες κυψέλες μας:



Στοκάρισμα χαραμάδων της βάσης, κατά τη συντήρηση μιας κυψέλης
Στοκάρισμα:
Προτού ξεκινήσω βάζω στόκο σε κάθε ρωγμή και χαραμάδα μέσα-έξω της κυψέλης και ιδιαίτερα στις βίδες των ενώσεων της κυψέλης, αν αυτές δεν είναι στοκαρισμένες απο το εργοστάσιο. Το στοκάρισμα είναι αναγκαίο ιδιαίτερα στις χαραμάδες της βάσης, εσωτερικά της κυψέλης, διότι εκεί αρέσκεται να γεννά ο Κηρόσκωρος. Ο στόκος φτιάχνεται αναμιγνύοντας ξυλόκολλα τύπου ατλακόλ με κοσκινισμένο πριονίδι. Κάποιοι μελισσοκόμοι όταν αγοράζουν κυψέλες καινε με φλόγιστρο τους ρόζους να βγάλουν ρετσίνι, αλλα προσωπικά το βρίσκω χρονοβόρο και όχι τόσο αποτελεσματικό. Συνήθως τα περισσότερα απο τα παραπάνω δεν τα εφαρμόζω διότι οι κυψέλες που αγοράζω, είναι στοκαρισμένες ήδη από το εργοστάσιο και στοκάρω μόνο τις χαραμάδες μέσα στο πάτο της κυψέλης.

Ο πρώτος τρόπος βαψίματος, είναι ο παραδοσιακός που ακολουθούν πολλοί μελισσοκόμοι.
Κατά τον τρόπο αυτό, βάφω ως εξής:

- Αρχικά περνάω με το πινέλο δύο χέρια λινέλαιο στο οποίο έχω ρίξει στεγνωτικό. Το δεύτερο χέρι περνιέται αφού έχει στεγνώσει καλά το πρώτο και θέλει αρκετές ημέρες.
-Μετά βάφω ένα χέρι με Μίνιο
- Τέλος βάφω με άλλο ένα ή δύο χέρια λαδομπογιά.

Ο τρόπος αυτός χρησιμοποιείται με πολύ καλά αποτελέσματα και οι κυψέλες διατηρούνται για αρκετά χρόνια σε καλή κατάσταση.

Χρειάζεται προσοχή στα χρώματα αυτά, ώστε να μη περιέχουν βαρέα μέταλλα και επηρεάζουν τα μελίσσια μας και εμάς τους ίδιους. Μειονέκτημα βασικό είναι πως τα χρώματα αυτά αργούν να στεγνώσουν και χάνουμε πολύ χρόνο. Επίσης έχουν έντονη οσμή κατά τη διαδικασία βαφής.

Εδώ είναι η πρόταση του τμήματος Μελισσοκομίας (ΑΠΘ) για τον τρόπο βαφής κυψελών και είναι περίπου ίδιος με αυτόν που περιέγραψα:
http://beelab.agro.auth.gr/Data%20Files/Arthra/Xeirismoi/Vapsimo%20kipselon.pdf





Ο δεύτερος αφορά ελαστομερή μονωτικά -νερού.

Tα χρώματα αυτά έχουν άριστη πρόσφυση στο ξύλο και γενικά σε πορώδης επιφάνειες. Παρέχουν άριστη θερμομόνωση και υγρομόνωση. Αυτές οι μπογιές είναι πηχτές σαν μέλι και αραιώνονται με νερό.

Κατά αυτόν τον τρόπο, βάφω ως εξής:
- Πρώτα περνάω πηχτό,χωρίς καμία αραίωση, μόνο τις ενώσεις των μόρσων τις κυψέλης.
-Αφού στεγνώσει ξεκινώ και βάφω το πρώτο χέρι, στο οποίο αραιώνω πολύ το χρώμα με νερό (20%). Αυτό λειτουργεί σαν αστάρι. Άλλωστε και η συσκευασία του χρώματος, λέει να χρησιμοποιούμε για αστάρι το ίδιο το χρώμα, αρκετά αραιωμένο με νερό.
- Αφού στεγνώσει έπειτα περνάω άλλα 3-4 χέρια με πυκνότερη μπογιά (10% αραίωση)


Πλεονεκτήματα που έχω δει ώς τωρα:
- Χρησιμοποιώ μόνο ένα υλικό για όλα τα χέρια βαψίματος και στεγνώνουν πολύ γρήγορα, έτσι δε χάνω χρόνο. Δεν έχουν οσμές και αναθυμιάσεις.

Τα ελαστομερή μονωτικά, πωλούνται συνήθως σε άσπρο χρώμα. Για να τα χρωματίσουμε βάζουμε στο τελευταίο χέρι βαψίματος λίγο χρώμα από βασικό πλαστικό, το οποίο το αναμιγνύουμε με το ελαστομερές.





κυψελες βαμμένες με ελαστομερές χρώμα νερού

Από μέσα, δεν βάφω καθόλου τις κυψέλες μου. Επίσης στις γωνίες εσωτερικά της κυψέλης, δεν χρειάζεται βάψιμο ή άλλη προστασία, διότι οι μέλισσες τις μονώνουν με πρόπολη. Τα καπάκια τα βάφω κι αυτά με ελαστομερές. Ακόμη όσον αφορά το βάψιμο, καλό είναι να προτιμάμε ζεστές ημέρες, ώστε τα χρώματα να στεγνώνουν γρήγορα.



Γωνία κυψέλης καλυμμένη με πρόπολη
Τρίτος τρόπος με Ριπολίνη νερού:
- Προσέχουμε τα χρώματα μας να είναι 100% ακρυλικά.
- Περνάμε πρώτα ένα χέρι με αστάρι νερού για ριπολίνη.
- Αφού στεγνώσει μετά απο δέκα ώρες περνάμε τη ριπολίνη νερού. Βάφουμε άλλα 2 περάσματα με ριπολίνη.
- Η μέθοδος αυτη είναι πολύ καλή, υπάρχουν ριπολίνες οικολογικές και η τιμή τους είναι αρκετά καλή.
- Είναι πολύ φιλικές για τη μέλισσα, είναι άοσμες, χωρίς αναθυμιάσεις, κάνοντας και τη δικιά μας εργασία πιο ευχάριστη.

Βάψιμο βάσης:
Τη βάση και τα πόδια της κυψέλης απο κάτω μεριά, τα βάφω με δυο χέρια βερνίκι πίσσας. Αραιώνεται με βενζίνη. Είναι πολύ οικονομικό (3.5 ευρώ το κιλό το οποίο αραιώνεται πολύ πριν χρησιμοποιηθεί). Γίνονται κυριολεκτικά αθάνατες, εχω δεί κυψέλες 20ετίας να διατηρούνται μια χαρά.

Τους παραπάνω τρόπους τους έχω δοκιμάσει όλους. Όλοι έχουν τα συν και τα πλήν και ανάλογα τι βολεύει το καθένα, χρησιμοποιεί.

Προτιμώ τα χρώματα νερού για τους εξής λόγους:

- Περνάω λιγότερα βαφής.
- Το κόστος αυτών των χρωμάτων δεν είναι πάνω απο 4-5 ευρω/κιλό.
- Ο χρόνος στεγνώματος δεν υπερβαίνει το 8ωρο σε καλές θερμοκρασίες.
- Είναι εντελώς άοσμο και δεν έχει επικίνδυνες αναθυμιάσεις κατά την ώρα του βαψίματος
- Έχει διαλύτη το νερό και όχι άλλες χημικές ουσίες, είναι πιο φιλικές για τη μέλισσα.
- Έχουν μια ελαστικότητα και τη διατηρούν για αρκετά χρόνια, αντέχοντας στις διαστολές και συστολές. Δεν ξεφλουδίζουν, όπως η λαδομπογιά που δημιουργεί κρούστα και ξεφλουδίζει.

Τέλος συμφέρει να αγοράζετε χρώματα σε συσκευασίες των 3 ή των 5 λίτρων, διότι βγαίνουν αρκετά οικονομικότερες απο τις συσκευασίες του λίτρου. Έμπειροι μελισσοκόμοι υποστηρίζουν πως ο καλύτερος τρόπος συντήρησης των κυψελών είναι η εμβάπτιση σε παραφίνη. Δεν έχω δοκιμάσει τη συγκεκριμένη μέθοδο μιας και απαιτεί συγκεκριμένο εξοπλισμό, παραφινέρα κλπ.

ΠΗΓΗ melissocomiko.blogspot.gr

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια