Οι απώλειες του Γενάρη...

Η περίοδος μετά το Δεκέμβριο είναι πολύ κρίσιμη. Τα μελίσσια ξεκινούν και πάλι δειλά δειλά γόνους, ο καιρός είναι τσουχτερός, και οι μέλισσες πρέπει να καταφέρουν να ξεπεράσουν αυτή τη κρίσιμη φάση, πληθυσμού - γόνου, για να επιβιώσουν. Ο γόνος έχει μεγάλες απαιτήσεις σε τροφή, οι μέλισσες είναι λιγοστές σε ορισμένα μελίσσια, οι τροφές δεν επαρκούν αν δεν τα ενισχύσουμε, και έτσι δημιουργούνται απώλειες.

Πολλοί επαγγελματίες μελισσοκόμοι υποστηρίζουν ότι τον Ιανουάριο χάνονται τα περισσότερα μελίσσια, και ότι αν κάποιος θέλει να μετρήσει τα μελίσσια του, θα πρέπει να το κάνει το Μάρτη και Όχι νωρίτερα. Φλεβάρη μήνα, πάμε στα μελίσσια, και μπορεί να βρούμε μερικά νεκρά. Βέβαια για να λέμε την Αλήθεια, αν απο τον Ιανουάριο και μετά, δώσουμε φροντίδα προσέχοντας όλα μας τα μελίσσια, σίγουρα θα εκμηδενήσουμε τις απώλειες... Ότι είναι να χαθεί, θα χαθεί στον Δεκέμβριο και τις αρχές Ιανουαρίου. Άπαξ και πέσουν οι πρώτοι γόνοι, ο μεγάλος κίνδυνος χάνεται.

Οι απώλειες του Γενάρη, συνήθως είναι απο λιμοκτονία. Πολλά μελίσσια χάνονται κάθε χρόνο με αυτό το τρόπο. Οι νέοι μελισσοκόμοι, συνήθως φροντίζουν τα μελίσσια τους, τα επιθεωρούν όλα και βλέπουν πάνω κάτω τι γίνετε. Όταν κάποιος έχει περισσότερα μελίσσια, είναι εύκολο, κάποιο να μείνει ατάιστο, με ότι συνέπεια έχει αυτό. Θυμάμαι μια χρονιά που επιθεωρούσαμε Αρχές φεβρουαρίου τα μελίσσια, και οι μέρες ήταν Σαν Άνοιξη. Μόλις ανοίγουμε ένα μελίσσι, είδαμε κάτι τραγικό. 10 πλαίσια μέλισσες νεκρές στο πάτωμα, άλλες χωμένη τη μουσούδα μέσα στη κηρήθρα, και μερικές χαροπάλευαν στον πάτο της κυψέλης, μισοζώντανες. Στη κυψέλη δεν υπήρχε σταγόνα απο μέλι. Μάλιστα απο την λιμοκτονία τους οι μέλισσες έφαγαν όλη τη γύρη, με αποτέλεσμα να τις πιάσει και διάρροια.

Αμέσως σε κλάσματα δευτερολέπτου, αρπάξαμε ένα μπουκαλάκι με νερό. Βάλαμε λίγο βανίλλια μέσα - απο μελισσοτροφή - και λίγο νερό, το ανακαινήσαμε καλά να γίνει σιρόπι. Καταβρέξαμε όλες τις νεκρές μέλισσες. Κλείνουμε τη κυψέλη και περιμένουμε καμιά ώρα, επιθεωρώντας άλλα μελίσσια. Μόλις ξανα ανοίξαμε το καπάκι, υπήρχε μια χούφτα ζωντανές μέλισσες και η βασίλισσα, η οποία ξανά ζωντάνεψε μέσα απο τα πτώματα. Τρελό και όμως έγινε, και το έχω δει και άλλες φορές να συμβαίνει. Σε αυτό το μελίσσι δώσαμε αργότερα 1 πλαίσιο γόνο και μέσα στον Μάρτιο έγινε ένα πολύ καλό μελίσσι.

Άλλος λάθος που γίνετε απο μερικούς μελισσοκόμους το Γενάρη, είναι το ταίσμα με σιρόπι. Δεν γνωρίζω πως κάποιος πάει και ταίζει με σιρόπι, όταν ακόμα μας περιμένουν μεγάλα κρύα. Όλες οι ανακοινώσεις που κάνει η Ορεινή Μέλισσα στο θέμα της τροφοδοσίας, αναφέρεται μετά τις 10 Φλεβάρη, και αφού ξεπεραστούν τα κρύα για τις κατά τόπου περιοχές. Ταίζοντας με σιρόπι τα μελίσσια ανοίγουν γόνους, και με μια απότομη πτώση της θερμοκρασίας, ο γόνος εγκαταλείπετε και το βράδυ παγώνει.

Η νοζεμίαση φαίνεται να αποτελεί επίσης ένα σοβαρό λόγω απώλειας μελισσιών το Γενάρη. Εφόσον κάνουμε τις προληπτικές θεραπείες Άνοιξη και φθινόπωρο μπορουμε να διατηρήσουμε την ασθένεια σε χαμηλά επίπεδα και να μη δημιουργηθεί πρόβλημα. Επίσης προσέχουμε και την υγρασία στο μελισσοκομείο μας.

Αυτά είχαμε να πούμε για τα μελίσσια και τις απώλειες το Γενάρη. Έυχομαι να έχετε τις λιγότερες δυνατές απώλειες το φετινό χειμώνα!