Widget Recent Post No.

Πατέντα: Τέρμα ο κηρόσκορος στις μαύρες κηρήθρες. Μια οικονομική λύση...


Μια οικονομική λύση για το κηροσκόρο
Γράφει μελισσοκόμος στη σελίδα μας...
Καλησπέρα Ορεινή Μέλισσα! Υπάρχει και άλλος τρόπος συντήρησης των κηρηθρών, απο τώρα που έγινε ο τρύγος, μέχρι και τον επόμενο Απρίλη. Δεν είναι ιδιαίτερα δαπανηρός και ταυτόχρονα πολύ εύκολος - αποτελεσματικός! Τον εφαρμόζω απο παλιά, εδώ και 15 ολόκληρα χρόνια με άριστα αποτελέσματα.

Η μέθοδος γίνετε με τη χρήση μυρμηγκικού οξέος. Σε αποθήκη κατά προτίμηση αμέσως μετά το τρύγο, παίρνουμε όσα πατώματα θέλουμε να αποθηκεύσουμε, τα γεμίζουμε με μαύρες - ευπαθείς στο κηροσκόρο - κηρήθρες, και στη συνέχεια κλείνουμε τη κυψέλη. Προτιμούμε ξύλινη κυψέλη με ξύλινο πορτάκι για να σφραγίζει καλά. Στη κυψέλη βάζουμε 4 έως και 5 πατώματα με τις κηρήθρες μέσα. Πάνω απο το τελευταίο πάτωμα, κάτω απο το καπάκι, τοποθετούμε ένα πιατάκι γλάστρας πλαστικό και το γεμίζουμε με μισό λίτρο και στεγανοποιούμε όλα τα κενά των πατωμάτων με χαρτοταινίες όπως και τα παραθυράκια της κυψέλης.

Αν ο κηροσκόρος εισβάλλει μέσα σε ένα άδειο πάτωμα μπορεί να καταστρέψει όχι μόνο τις κηρήθρες, αλλά και τα πλαίσια όπως επίσης και τη κυψέλη. Τρώει μέχρι και τα ξύλα!


Αυτό εξατμιζόμενο καίει τυχών αυγά του κηροσκόρου, μην αφήνοντας το έντομο να αναπαραχθεί. Τώρα επειδή ο καιρός είναι ζεστός εξατμίζεται πιο γρήγορα σε ένα μήνα περίπου. Μόλις τελειώσει ανανεώνουμε, και ξαναβάζουμε οξύ ανασηκώνοντας μόνο το καπάκι της τετραόροφης ή πενταόροφης κυψέλης που έχουμε φτιάξει. Το χειμώνα ούτως η άλλως το έντομο δεν αναπτύσσετε. Αν αργήσουμε την Άνοιξη να χρησιμοποιήσουμε τις κηρήθρες, και θέλουμε να ξαναβάλουμε μπορούμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Γεμίζουμε απλως το πιατάκι και προστατεύονται οι κηρήθρες. Με 1-1.5 λίτρο μυρμηκικό οξύ δηλαδή 10-15 ευρώ διατηρούμε 50-60 κηρήθρες. Επιπλέον απολυμαίνονται κιόλας!

Μυρμικικό οξύ προμηθεύομαστε απο τα φαρμακεία, αλλά και απο ορισμένα μελισσοκομικά καταστήματα.

Δημοσίευση σχολίου

1 Σχόλια


  1. Μιας και ήταν πείραμα επιλέξαμε 50 κατάμαυρες κηρήθρες ότι πρέπει για λιώσιμο. Άχρηστες για την επόμενη Άνοιξη δηλαδή. Αν και εδώ που τα λέμε ακόμα και αυτές χρειάζονται φύλαξη, αν ο μελισσοκόμος δεν είναι έτοιμος να τις λιώσει άμεσα.
    Για την περίπτωσή μας όμως, για το πείραμά μας δηλαδή ήταν ότι έπρεπε.

    Πείραμα 1ο
    Τοποθετήσαμε λοιπόν κάτω μια γονοφωλιά και 10 μαύρες κηρήθρες και από πάνω τέσσερα πατώματα με τις υπόλοιπες 40. Ούτε αέρας, ούτε κενά, ούτε 7 κεριά ανά πάτωμα.
    Δέκα γιατί αυτό θα μας βόλευε.
    Πάνω από τις τελευταίες κηρήθρες ένα κομμένο πλαστικό μπουκάλι νερού, κομμένου τόσο ώστε να χωράει να μπει το καπάκια από πάνω και να αφήνει και τουλάχιστον ένα εκατοστό ελεύθερο.
    Ρίξαμε μέσα στο μπουκάλι 60ml μυρμηκικό οξύ, 85% χωρίς καμιά αραίωση και κλείσαμε το καπάκι.
    Ούτε ταινίες, ούτε αυτοκόλλητα, ούτε ερμητικό κλείσιμο χαραμάδων. Μόνο το πορτάκι στη γωνοφωλιά τοποθετήσαμε.

    Μετά από έξι μέρες έγινε ο πρώτος έλεγχος.
    Ανοίγουμε καπάκι. Μια έντονη μυρωδιά από το μυρμηκικό οξύ αναδύθηκε.
    Λογικό αφού το οξύ εξατμίζεται και ο χώρος κλειστός. Περίπου το μισό οξύ ίσως και περισσότερο είχε εξατμιστεί.
    Αφαιρέσαμε με προσοχή το πλαστικό του μπουκαλιού με το οξύ και αρχίσαμε τον έλεγχο.
    Δεν χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ. Ακριβώς από κάτω, στο πρώτο πάτωμα κιόλας το κλασικό χνούδι και τα σκουληκάκια να κάνουν βόλτες τρομαγμένα που τα ενοχλήσαμε τα καημενούλια...
    Απογοήτευση....

    Πείραμα 2ο
    Ακριβώς στην ίδια διάταξη αντικαταστάθηκε το πλαστικό μπουκάλι νερού, με παραλληλόγραμμο πιάτο γλάστρας 30cm x 12cm μέσα στο οποίο τοποθετήθηκε λίγο μικρότερων διαστάσεων wettex το οποίο δέχτηκε 60 ml μυρμηκικό οξύ 85%. Κλείσιμο καπακιού και τέλος.

    Μετά από πέντε μέρες έλεγχος.

    Άνοιγμα το καπάκι. Αποπνιχτικό!!!
    Μάσκα οπωσδήποτε γιατί αυτό δεν αντέχεται. Το μυρμηκικό σε τέτοια επιφάνεια και στον κλειστό χώρο της αποθήκης, είναι επικίνδυνο.
    Η πρώτη σκέψη είναι ότι αποκλείεται να ζει οτιδήποτε σ αυτό το περιβάλλον.
    Υπ όψιν ότι το wettex έχει σχεδόν στεγνώσει.
    Ξεκινάμε τον έλεγχο. Σ όλο το πάνω πάτωμα ούτε ίχνος κηρόσκορου. Ούτε στο δεύτερο. Ούτε στο τρ ούπςςς τι κουνιέται; Ωχχχ κι όμως!!! Κι όμως ζει και βασιλεύει. Τρελό.... Δυο πατώματα κατάφεραν να κρατηθούν καθαρά.
    Απογοήτευση....

    Πείραμα 3ο
    Στην ίδια ακριβώς διάταξη με την προηγούμενη, προστέθηκε πάνω από τις κηρήθρες της γονοφωλιάς ένα κομμάτι πλαστικό από σακούλα τροφών, αφού πιατάκι δεν χωράει ανάμεσα στις κηρήθρες και ένα κομμάτι wettex στο οποίο τοποθετήθηκαν 60 ml οξύ. Άλλα 60 ml στο πιατάκι με το wettex στο τελευταίο πάτωμα, καπάκι και τέλος.

    Μετά από έξι μέρες έλεγχος και πάλι
    Άνοιγμα καπάκι (με μάσκα πριν καν πάθουμε το σοκ...)
    Έλεγχος των δυο πάνω πατωμάτων όπου δεν υπήρχε ίχνος σκόρου. Στο αμέσως επόμενο, στο μεσαίο δηλαδή πάλι μικρά σκουληκάκια με πολύ μικρό δείγμα δράσης, πολύ λίγα αυτή τη φορά.
    Ακριβώς από κάτω πάλι χωρίς ίχνος. Πάνω στο wettex καμιά δεκαριά σκουληκάκια ψόφια ξερά και μαυρισμένα, προφανώς από την επαφή με το οξύ.
    Τέλος η κηρήθρες της γονοφωλιά χωρίς ίχνος σκόρου.
    Ωωω κάτω στα ξύλα της γονοφωλιάς ακόμα καμιά δεκαριά σκουλήκια αλλά και τρεις τέσσερις πεταλούδες....
    Μπήκαν. Δεν τις αποθάρρυναν οι αναθυμιάσεις του οξέως.

    Πειράματα τέλος. Οι κηρήθρες μπήκαν μαζί με τα πατώματα στον καταψύκτη.
    Δεν θα τον αποφύγουμε απ ότι φαίνεται...

    Συμπέρασμα. Το μυρμηκικό οξύ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί άνετα για να καθυστέρηση την ανάπτυξη του κηρόσκορου. Υπάρχει αλλά αργεί να κάνει ζημιά. Έτσι δείχνει χρόνο στον ερασιτέχνη μελισσοκόμο, να περάσει τις κηρήθρες από τον καταψύκτη χωρίς να αγχώνεται ιδιαίτερα.
    Ο επαγγελματίας διαθέτει ψυκτικό θάλαμο και δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για οποιαδήποτε ερώτηση πάνω στις αναρτήσεις μας , αφήστε ένα σχόλιο και εμείς με χαρά θα σας απαντήσουμε. Ορεινή Μέλισσα! Καλώς Ήρθατε!