Widget Recent Post No.

Μετρώντας επιτυχίες, βραβεία και δυσκολίες τα τελευταία χρόνια στη μελισσοκομία...



Μέλι, πρόπολη, βασιλικό πολτό και φυσικά καλλυντικά στην Αμοργό φτιάχνει ο μελισσοκόμος, Παναγιώτης Μαρούλης. Τα μελίσσια του βόσκουν σε περιοχές Natura και ο ίδιος για να τα περιποιηθεί χρειάζεται να σκαρφαλώσει βουνά ή να φτάσει με βάρκα από σημείο σε σημείο. «Μια δημιουργική, παραδοσιακή μελισσοκομική μονάδα», που έχει καταφέρει να κερδίσει βραβεία φτιάχνοντας μοναδικά προϊόντα. Η πρωτογενής παραγωγή σε τόσο δύσκολες συνθήκες χρειάζεται μεράκι, επινοητικότητα περισσότερο ενδιαφέρον για το περιβάλλον και σαφώς χαμηλότερο ΦΠΑ.

 «Για να αντέξεις τον χειμώνα στην Αμοργό, πρέπει να κάνεις συνέχεια πράγματα, να είσαι δημιουργικός, δεν έχεις άλλη επιλογή», λέει στην «ΥΧ» ο Παναγιώτης Μαρούλης, παραγωγός, αλλά και συσκευαστής και πωλητής του μελιού, με την επωνυμία «Αμοργιανό». Βιολογικό μέλι που μυρίζει Κυκλάδες και άλλα προϊόντα, με βάση πάντα όσα καλά παράγουν οι μέλισσες, παράγονται με όλες τις προδιαγραφές, για μοναδικά, ξεχωριστά προϊόντα.

Ο Παναγιώτης Μαρούλης δεν είχε καμία σχέση με την πρωτογενή παραγωγή. Δούλευε στην τηλεόραση, στην Οργάνωση της διεύθυνσης παραγωγής και στον κινηματογράφο, ως βοηθός σκηνοθέτη και σκηνοθέτης.

Προτιμούσε και προτιμά, –οι μεγάλες αγάπες είναι ανθεκτικές– τον κινηματογράφο, αλλά «στην Ελλάδα οι όροι για να κάνεις κινηματογράφο είναι σκληροί, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα», λέει. «Αν, λοιπόν, έχεις ανάγκη να επιβιώσεις από τη δουλειά σου…».

Έτσι, μετά από δύο χρόνια σεμινάρια στο κτήμα Συγγρού στη Μελισσοκομία, το 2005 πήρε τη μεγάλη απόφαση και με τη σύντροφό του, Μαρία Μπλουμίδου, έφυγαν για την Αμοργό, για να ασχοληθούν με την εκτροφή μελισσών.

Στη Λαγκάδα Αμοργού ο μελισσοκόμος, πλέον, έστησε τα μελίσσια του, και ξεκίνησε να παράγει βιολογικό μέλι (θυμαρίσιο και ανθέων με φασκόμηλο), αλλά και γύρη, πρόπολη, βασιλικό πολτό, σε περιορισμένες ποσότητες. Όλα ελέγχονται και πιστοποιούνται από το Ινστιτούτο ελέγχου βιολογικών προϊόντων Bio Hellas. Τα προϊόντα παρασκευάζονται στο νησί σε ένα μικρό εργαστήριο, το οποίο, όμως, τηρεί με ευλάβεια όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές. «Σαράντα τετραγωνικά και μια αποθήκη άλλα είκοσι φτάνουν. Δεν υπήρχαν, βέβαια, και χρήματα για μεγάλη επένδυση, αλλά επαρκούν».

Σήμερα, πάνω από δέκα χρόνια μετά τη «μεγάλη έξοδο», μετρά επιτυχίες, βραβεία, αλλά και πολλές δυσκολίες. «Εδώ στο νησί, χρειάζεσαι απαραίτητα βοήθεια, δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνος. Έναν συνέταιρο, μια ομάδα παραγωγών, κάποιους να συνεργαστείς, γιατί η δουλειά είναι πολύ και δύσκολη», εξηγεί. «Στα νησιά, οι τόποι είναι μικροί, δεν είναι το ίδιο με την ηπειρωτική Ελλάδα. Δεν έχεις πολλές επιλογές σε σχέση με την ανθοφορία για να πας τα μελίσσια σου. Στην πράξη, κάνεις στατική μελισσοκομία, βάζεις τα μελίσσια σου σε πολλά διαφορετικά σημεία και είναι σαν να έχεις μικρές μονάδες». Κάποια από τα μελίσσια του ο παραγωγός τα έχει μεταφέρει σε ένα ακατοίκητο νησάκι απέναντι από την Αμοργό, στη Νικουριά, όπου υπάρχουν πολλά θυμάρια, φυτά πολύτιμα για την παραγωγή του θυμαρίσιου μελιού.

«Τα τελευταία χρόνια, μελίσσια έχω βάλει και στη Δονούσα, για να βρω τόπο βόσκησης», λέει ο παραγωγός. Όμως, αυτό σημαίνει επιπλέον δυσκολίες. Πρέπει να έχεις βάρκα να ταξιδεύεις για να τα φροντίσεις, ειδικά στις κρίσιμες φάσεις από τον Μάρτιο έως το τέλος Μαΐου, που αναπτύσσονται τα μελίσσια και θέλουν συνέχεια φροντίδα. «Εκείνη την εποχή, πρέπει να είσαι από πάνω τους σε επιφυλακή», λέει ο παραγωγός.

Το μέλι του λίγο και καλό, μοσχοβολά Κυκλάδες. «Όχι, δεν έχω κανένα θέμα στη διάθεση των προϊόντων μου. Υπάρχει ζήτηση, αν και είναι πιο ακριβά από άλλα. Τα έξοδά μου είναι αυξημένα, λόγω της απόστασης, και η βιολογική παραγωγή έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές, που αυξάνουν το κόστος», απαντά άμεσα και χωρίς δισταγμό ο Παναγιώτης Μαρούλης, όταν τον ρωτάω εάν βρίσκει πελάτες εύκολα. Αλλού, όμως, φαίνεται να βρίσκεται το πρόβλημα: «Χρόνο με τον χρόνο, όμως, έχω πρόβλημα να μαζέψω μέλι, μειώνονται οι ποσότητες. Η περυσινή χρονιά ειδικά, ήταν καταστροφική. Λόγω ξηρασίας, δεν βγάλαμε καθόλου μέλι».

Ο παραγωγός με τη δουλειά που κάνει και στο σημείο που την κάνει έχει ένα ιδιαίτερο όσο και οδυνηρό προνόμιο. «Κάθε χρόνο, τα πράγματα δυσκολεύουν στο φυσικό περιβάλλον. Από τότε που ήρθαμε εδώ έως σήμερα, υπάρχει μεγάλη αλλαγή. Το κλίμα αλλάζει δραματικά και ραγδαία. Σε λίγα χρόνια, εδώ, στα νησιά των Κυκλάδων, δεν θα υπάρχει βλάστηση εάν δεν ληφθούν μέτρα».

Έφυγε από την Αθήνα, άλλαξε επάγγελμα, τόπο κατοικίας, τη ζωή του όλη. «Μπορείτε να ζήσετε από τη μελισσοκομία;» τον ρωτάω. «Όταν οι χρονιές είναι καλές ή μέτριες μπορώ. Η ζωή στο νησί είναι δύσκολη, υπάρχουν ελλείψεις και κάθε λίγο βγαίνει απαγορευτικό. Όμως, αυτά σιγά σιγά γίνονται καθημερινότητα. Τώρα με την αύξηση του ΦΠΑ και τις εισφορές, εμείς εδώ έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν έχουμε επιλογές», καταλήγει.

Τι θα συμβούλευε τους «ερασιτέχνες» που θέλουν να ασχοληθούν με την πρωτογενή παραγωγή; «Να το ψάξουν, να μελετήσουν πολύ το περιβάλλον και να εξετάσουν όλες τις παραμέτρους, πριν πάρουν την απόφαση».

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια