Αντικλεπτικό για τα μελίσσια με μηδέν κόστος

Οι κλοπή των μελισσιών είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα μελισσοκόμο. Και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να πας στα μελίσσια και να μην τα βρεις εκεί, δημιουργεί εφιάλτες. Κάθε φορά που πηγαίνει κάποιος στα μελίσσια, και έχει πέσει θύμα κλοπής στο παρελθόν, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να μετρήσει τα μελίσσια του. Και είναι πάρα πολλοί οι μελισσοκόμοι που έχουν χάσει τα μελίσσια του τον τελευταίο καιρό. Έτσι πολλοί έχουν αρχίσει να εφευρίσκουν τρόπους, οικονομικούς, προκειμένου να γλιτώνουν τα μελίσσια τους. Η κάμερα και το gps είναι τα πιο δημοφιλή, και τα πιο αποτελεσματικά.


Η κάμερα λειτουργεί με τον εξής τρόπο. Την τοποθετούμε σε ένα κρυφό σημείο του μελισσοκομείου μας, αλλά που να έχει καλή ορατότητα. Για παράδειγμα αν έρθει ένα αμάξι στο μελισσοκομείο μας, η κάμερα να μπορέσει να καταγράψει τον αριθμό της πινακίδας. Απο εμπειρίες συναδέλφων πολλοί μελισσοκλέφτες έρχονται πρώτα για αναγνωριστικές "βόλτες" και μετά έρχονται με όχημα για να τα πάρουν. Λόγω ότι συνήθως φοράνε μάσκες, ακόμα και full face (κάλυψη του προσώπου) ειναι πολύ δύσκολη η αναγνώριση, ενώ το αμάξι και η καταγραφή της πινακίδας είναι το πιο εύκολο. Άπο παλιούς μελισσοκόμους, η συμβουλή που δίνουν είναι να μην εμπιστεύμαστε ούτε τη σκιά μας. Ειδικά στους φίλους συναδέλφους, δεν πρέπει να αποκαλύπτουμε τη θέση της κάμερας, ούτε την ύπαρξη της.

Η άλλη ακόμα καλύτερη είναι το gps! Το gps μπαίνει σε μια τυχαία κυψέλη, και όταν κάποιος την πάρει αυτό θα στέλνει την ακριβή του θέση. Παίρνουμε την αστυνομία, και ο κλέφτης πιάνεται στα πράσσα. Το θέμα όμως είναι ότι με το gps έχουμε ένα μικρό πρόβλημα. Οι κλέφτες έχουν μυριστεί την υπόθεση, και πολλές φορές αδειάζουν το σμήνος σε δική τους κυψέλη, έτσι το gps δεν πρόκειται να κάνει δουλειά, γιατί μέχρι να φτάσουμε εμείς εκεί ο μελισσοκόμος θα έχει κάνει τη δουλειά του.

Μια άλλη λύση που μου έλεγε ένας επαγγελματίας μελισσοκόμος είναι η εξής: Το μελισσοκομείο του είναι στημένο μέσα σε δασική έκταση, με αγροτικό δρόμο που οδηγεί στο μελισσοκομείο του και πηγαίνει μόνο αυτός. Ο δρόμος είναι έτσι που για να φτάσει κάποιος εκεί, πρέπει να ξέρει ότι υπάρχουν τα μελίσσια. Έχει κάνει ένα κολπάκι λοιπόν στο δρόμο, έτσι ώστε αν έρθει κάποιος να μην μπορεί να ξανα φύγει! Τέτοια κολπάκια με σανίδες με πρόκες κλπ, κοντά στα μελίσσια ειναι διάφορες πατέντες που κάνουν οι μελισσοκόμοι. Ο λόγος που δεν τις προτείνουμε, και δεν πρέπει να τις εφαρμόζουμε είναι ότι μπορεί να προκληθούν ατυχήματα, και στο τέλος να μπλέξουμε άσχημα.

Η καλύτερη λύση πιστεύω για τις κλοπές είναι οι "ψαρωτικές" πινακίδες. Ακόμα και αν έχουμε κάμερα και gps ταυτόχρονα, καλό είναι να βάλουμε μια ψαρωτική πινακίδα. Ξέρετε του τύπου ο χώρος παρακολουθείτε με ηλεκτρονικά μέσα. Απο όσο μαθαίνω απο μελισσοκόμους τα μελισσοκομεία που έχουν τέτοιες πινακίδες, δεν κλέβονται σχεδόν ποτέ. Μην ξεχνάμε ότι ο κλέφτης φοβάται, και ένας μελισσοκόμος που λατρεύει τα μελίσσια του δεν μπορεί ποτέ να έχει τελείως απροστάτευτα.

Το θέμα είναι ότι και αν κάνετε, όποιο τρόπο και αν επιλέξετε, μην αφήσετε ποτέ τα μελίσσια τελείως απροστάτευτα. Μην δίνετε άλλο έδαφος να συνεχίζουν οι κλοπές. Και όσο περισσότεροι κλέφτες πιάνονται, που το τελευταίο καιρό πιάνονται, τόσο πιο πολύ θα περιορίσουμε το πρόβλημα. Γιατι πλέον έχει γίνει μάστιγα.

Παρακάτω βλέπουμε μια φωτογραφία απο το μελισσοκομείου του Μελισσοκόμου Μάκη, στη Θάσο...