Οι μέλισσες με έσωσαν! Η από καρδιάς εξομολόγηση ενός συναδέλφου...

Η περίπτωση του συνάδελφου-μελισσοκόμου Αλέξανδρου από το Βόλο είναι ξεχωριστή και .. πολύ-πολύ ενδιαφέρουσα. Σας την παραθέτουμε, προσπαθώντας να παραμείνουμε όσο πιο πιστοί μπορούμε στην αφήγηση που μας έκανε ο ίδιος και στην οποία μας αποκάλυψε την προσωπική του οδύσσεια και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν οι μέλισσες στη ζωή του!

"Ήμουν από τους πρώτους εργαζόμενους αυτής της χώρας που τους χτύπησε η κρίση. Εργαζόμουν σαν παραγωγός σε μια διαφημιστική εταιρεία με πολύ καλό μισθό, όταν, γυρίζοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές του 2009, μου ανακοινώθηκε η απόλυσή μου... λόγω περικοπών, όπως μου είπαν.

Επειδή ήμουν χρόνια διαφημιστής και έχοντας αποκτήσει ένα καλό όνομα στην αγορά, στην αρχή πίστεψα πως θα ήταν εύκολο να βρω δουλειά σε κάποια άλλη διαφημιστή. Όμως ο κλάδος της διαφήμισης ήταν από εκείνους που είχαν πληγεί πρώτος από την κρίση και όποια πόρτα και να χτύπησα, έπαιρνα μόνο υποσχέσεις...

Είδα και απόειδα και στην αρχή του επόμενου χρόνου αποφάσισα να ανοίξω μόνος μου ένα μικρό διαφημιστικό γραφείο. Αν και προσπάθησα πολύ και έτρεξα παντού, οι δουλειές ήταν πια τόσο λίγες και τόσο χτυπημένες, λόγω της κρίσης που στο μεταξύ είχε εκδηλωθεί σχεδόν σε όλους τους κλάδους, που δεν έβγαιναν ούτε τα έξοδα του γραφείου...

Στο μεταξύ άρχισαν να εξαντλούνται όλες μου οι οικονομίες που είχα δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Τα οικονομικά προβλήματα, το άγχος, οι στεναχώριες και η αβεβαιότητα, σύντομα άρχισαν να επιδρούν και στις σχέσεις μου με την οικογένειά μου... αλλά και στην υγειά μου.

Μου εκδηλώθηκαν ψωρίαση στα χέρια και κατάθλιψη, ενώ οι αρρυθμίες και οι πάσης φύσεως πόνοι έγιναν μόνιμοι φίλοι μου...

Στα τέλη του 2010 χώρισα με τη γυναίκα μου, έπειτα από 22 χρόνια γάμου. Ήμουν ήδη 55 χρονών και έβλεπα τη ζωή μου να γκρεμίζεται! Η παρότρυνση του αδερφού μου να επιστρέψω στα πάτρια εδάφη και να μου παραχωρήσει δυο δωμάτια από το πατρικό μας σπίτι στο οποίο κατοικούσε ο ίδιος και η οικογένειά του, με έπεισαν να πάρω τη μεγάλη απόφαση. Στις αρχές ρου 2011 επέστρεψα στο Βόλο από τον οποίο είχα φύγει όταν ήμουν 18 χρονών, για σπουδές στην Αθήνα, που όμως τελικά με κράτησε κοντά της.

Τους πρώτους μήνες βοήθαγα τον αδελφό μου στις αγροτικές του δουλειές και στα κτήματα που μας είχαν αφήσει οι γονείς μας. Μια από τις δραστηριότητες που είχε ο αδελφός μου και που την είχε και αυτή κληρονομήσει από τον πατέρα μας, ήταν και τα λίγα μελίσσια που διατηρούσε, ίσα για να βγαίνει το μέλι της οικογένειας και να δίνει σε πέντε έξι φίλους και συγγενείς.

Εγώ με τα μελίσσια είχα να ασχοληθώ από την εποχή που έμενα στο πατρικό μου και πήγαινα σχολείο. Μπορώ μάλιστα να σας αποκαλύψω πως δεν ήταν και από τις ποιο αγαπημένες δουλειές που μου έβαζε ο πατέρας μου να κάνω και ότι τότε τα αντιμετώπιζα κάπως σαν αγγαρεία...

Τώρα όμως τα πράγματα και οι συνθήκες είχαν αλλάξει. Είχα μεγαλώσει αρκετά, βρισκόμουν σε ανάγκη και δεν είχα την πολυτέλεια να διαλέγω τις δουλειές που θα έκανα.

Έτσι άρχισα να φροντίζω και πάλι τα μελίσσια μας, μα αυτή τη φορά με άλλο πνεύμα... Άρχισα να παρατηρώ τη ζωή τους και τις συνήθειές του. Να παρακολουθώ τη δουλειά τους και να καταγράφω τις συνήθειές τους

Η ενασχόλησή μου μαζί τους έφεραν και πολλά κεντρίσματα, όπως ήταν αναμενόμενο. Έτσι δεν άργησα να δω μια αισθητή βελτίωση της ψωρίασης που είχα στα χέρια, αλλά και μια σταδιακή βελτίωση της αρρυθμίας που ένοιωθα. Οι διάφοροι σωματικοί πόνοι σιγά-σιγά άρχισαν να υποχωρούν και γενικά η σωματική μου υγεία να αποκαθίσταται!

Όσα ένοιωθα πως οι μέλισσες με βοηθούσαν να θεραπευτώ, τόσο εγώ «κόλλαγα» και περισσότερο πάνω τους. Άρχισα να διαβάζω διάφορα μελισσοκομικά βιβλία, να ψάχνω στο internet και να μελετάω ότι έβρισκα για τις μέλισσες. Τον επόμενο χρόνο διπλασίασα τα μελίσσια μας και άρχισα να εφαρμόζω πιο σύγχρονες μεθόδους εκμετάλλευσης, σε σχέση με τον απλοϊκό τρόπο που μου είχε δείξει ο πατέρας μου.

Σήμερα έχουμε μαζί με τον αδελφό μου αρκετά μελίσσια που από μόνα τους μπορούν να μας εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Η ζωή μου έχει βρει και πάλι τον φυσιολογικό της ρυθμό, η υγεία μου είναι εξαιρετική και το σπουδαιότερο από όλα... κατάφερα να ξεπεράσω την κατάθλιψη και να σταματήσω εντελώς την φαρμακευτική αγωγή που ακολουθούσα για χρόνια.

Ο ψυχίατρος που με παρακολουθούσε, αποδίδει την ίαση μου στη φυσική ζωή και στην υποστήριξη που είχα από τον αδελφό μου και την οικογένειά του. Εγώ όμως, χωρίς να υποτιμώ αυτούς τους παράγοντες, γνωρίζω ότι το πραγματικό φάρμακο για να ξεπεράσω την κατάθλιψη που είχα, ήταν η στενή ενασχόληση μου με τις μέλισσες.

Η παρακολούθηση από κοντά της τέλειας κοινωνίας της, με έκαναν να δω με διαφορετικό μάτι τις ατυχίες μου, τα προβλήματα που είχα και εν τέλει και αυτή την ίδια τη ζωή!"

Έπειτα από όλα αυτά εμείς δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Υποκλινόμαστε μόνο στη δύναμη του συνάδελφου Αλέξανδρου και φυσικά στη «δύναμη» της μέλισσας.

Κλείνοντας να σας υπενθυμίσουμε πως περιμένουμε να μας στείλετε και τη δική σας ιστορία για να τη δημοσιεύσουμε.

Επιμέλεια: Μανόλης Δερμάτης, μελισσοκόμος, συγγραφέας, ερευνητής.

www.promelis.gr --- promelis@hotmail.gr