Widget Recent Post No.

Νέα μόδα στη μελισσοκομία: Υπερδιπλασιάστηκαν οι μελισσοκόμοι και βάζουν μελίσσια παντού



Περαστική μόδα ή πραγματική αντίδραση στην ανησυχητική εξαφάνιση των μελισσών που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και σε άλλες γωνιές του πλανήτη; Ο,τι από τα δύο κι αν ισχύει, γεγονός είναι ότι ο αριθμός των ερασιτεχνών μελισσοκόμων στη Νέα Υόρκη σημειώνει τα τελευταία δύο χρόνια αλματώδη αύξηση, καθώς μελίσσια αρχίζουν να ξεφυτρώνουν παντού, ακόμη και στις ταράτσες των ουρανοξυστών της πόλης, κάνοντας τους ειδικούς να μιλούν για μια νέα τάση στον χώρο της οικολογίας.
Δύο χρόνια μετά την άρση της απαγόρευσης της ελεύθερης μελισσοκομίας, η μεγαλύτερη οργάνωση μελισσοκομίας της Νέας Υόρκης, ΝΥC Beekeeping, αναφέρει ότι ο αριθμός των μελών της έχει υπερδιπλασιαστεί, φθάνοντας τους 1.300 από 325 που ήταν, και νέα μελίσσια άρχισαν να εμφανίζονται στις αυλές των σχολείων και σε δημόσια πάρκα, καθώς και στις ταράτσες κτιρίων. Οπως δηλώνει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της οργάνωσης Τζι Φίσερ στην εφημερίδα «Γκάρντιαν»: «Δεν μπορείς να δεις άμεσα αποτελέσματα από την ανακύκλωση, οι μέλισσες όμως γονιμοποιούν λουλούδια και φυτά και παράγουν ωραίο, τοπικό μέλι».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του «Γκάρντιαν», η μεγαλύτερη κυψέλη μελισσών της πόλης βρίσκεται στην ταράτσα του 15ου ορόφου του Intercontinental New York Barclay Hotel, στην οποία καλλιεργούνται παράλληλα λαχανικά που χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες του εστιατορίου.

Ομως, η αστική μελισσοκομία δεν γνωρίζει άνθηση μόνον στη Νέα Υόρκη. Τα τελευταία χρόνια οι ερασιτέχνες μελισσοκόμοι ξεπηδούν σε διάφορες γωνιές του κόσμου, καθώς η ενασχόληση με τη μελισσοκομία αποτελεί για πολλούς κατοίκους ακόμη και μεγάλων αστικών κέντρων ένα χόμπι που λειτουργεί σαν αγχολυτικό από την τρέλα που βιώνουν μέσα στην καθημερινότητά τους. Τα μέλη των ενώσεων μελισσοκόμων στο Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο και το Σίδνεϊ αυξάνονται διαρκώς, ενώ δύο από τα πιο διάσημα αστικά μελίσσια βρίσκονται στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ, στην Tate Modern, καθώς και στη στέγη της Οπερας του Παρισιού.

Ο κώδωνας του κινδύνου που σήμανε από το 2008 για τις μέλισσες, όταν στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισε να παρατηρείται η περίεργη εξαφάνισή τους, έχει μετατρέψει σε πολλές περιπτώσεις το χόμπι σε συνειδητή περιβαλλοντική κίνηση με στόχο τη διάσωση του πολύτιμου εντόμου το οποίο θεωρείται καθοριστικής σημασίας ακόμη και για την επιβίωση της ίδιας της ανθρωπότητας.

«Αν η μέλισσα εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης, ο άνθρωπος θα μπορέσει να επιβιώσει μόνον για τέσσερα χρόνια», είναι η ρήση που αποδίδεται στον Αλβέρτο Αϊνστάιν, αν και για τον πολύ κόσμο, η αρχική αντίδραση στην πιθανότητα εξαφάνισης των μελισσών περιορίζεται στις επιπτώσεις που θα είχε κάτι τέτοιο στην παραγωγή μελιού.

Ομως, η χρησιμότητα της μέλισσας είναι πολύ μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη από την παραγωγή μελιού, αφού από το έντομο αυτό εξαρτάται η γονιμοποίηση περισσότερων από 90 διαφορετικών ειδών φυτών και λουλουδιών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Περιβαλλοντικό βαρόμετρο

Οι μέλισσες θεωρούνται από τους επιστήμονες το βαρόμετρο της ζημιάς που κάνει ο άνθρωπος στο περιβάλλον: όπως ακριβώς τα ζώα συμπεριφέρονται περίεργα λίγο πριν από την εκδήλωση κάποιου σεισμού, έτσι και η εξαφάνιση των μελισσών αποτελεί προειδοποίηση για μια επικείμενη περιβαλλοντική κρίση.

Η εξαφάνιση των μελισσών που άρχισε να παρατηρείται αρχικά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2006 και αποδίδεται σε ένα φαινόμενο που ονομάστηκε Διαταραχή Κατάρρευσης Αποικίας (Colony Collapse Disorder) έχει προκαλέσει τα τελευταία χρόνια έντονο προβληματισμό στους επιστήμονες και περιβαλλοντολόγους, οι οποίοι αδυνατούν ακόμη να δώσουν συγκεκριμένες εξηγήσεις για το φαινόμενο, το οποίο στο μεταξύ έχει επεκταθεί και σε πολλά άλλα σημεία του κόσμου.

Ο Τaggart Siegel, δημιουργός του ντοκιμαντέρ για τις μέλισσες Queen of the Sun, που προβλήθηκε πέρυσι, θεωρεί πως η πρακτική της μονοκαλλιέργειας αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που οι μέλισσες οδηγούνται σε εξαφάνιση, καθώς το έντομο χρησιμοποιείται εντατικά για την επικονίαση ενός και μόνον είδους φυτού και σε πολλές περιπτώσεις για να το πετύχει, οι μελισσοκόμοι ταΐζουν τις μέλισσές τους με γλυκαντικές ουσίες, συχνά γενετικώς τροποποιημένες, ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει κανείς σύμφωνα με τον ίδιο.

Ανεξήγητες εξαφανίσεις

Στο Vanishing of the Bees (US 2009), το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ των George Langworthy και Μaryam Henein, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η βιομηχανοποίηση της αγροτικής καλλιέργειας και η συνεχιζόμενη χρήση φυτοφαρμάκων αποτελούν τους βασικότερους λόγους που οδηγούν στην εξαφάνιση των μελισσών. Στη Γαλλία, οι μελισσοκόμοι έχουν εξαπολύσει εδώ και μία δεκαετία πόλεμο εναντίον των εταιρειών παραγωγής φυτοφαρμάκων, κατηγορώντας μάλιστα ένα συγκεκριμένο φυτοφάρμακο για τον αφανισμό του ενός τρίτου του ενάμισι εκατομμυρίου αποικιών, στο οποίο αποδίδουν ευθύνες για τον αφανισμών των κυψελών τους και Γερμανοί μελισσοκόμοι.

Ορισμένοι επιστήμονες, πάντως, επισημαίνουν ότι το φαινόμενο της εξαφάνισης των μελισσών δεν είναι καινούργιο. Η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε ανεξήγητη εξαφάνιση του εντόμου ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από 150 χρόνια, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα μια μεγάλη επιδημία που πρωτοεμφανίστηκε στο Ιsle of Wight αφάνισε πάνω από το 90% των αποικιών της Βρετανίας.

kathimerini.gr

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια