Μέθοδος θυμαριού Γκρεχ: Κάθε μελίσσι πάνω από 100 κιλά μέλι!!

Ο Μαλτέζος μελισσοκόμος Α.Γκρεχ, προσάρμοσε τη λύση των δυο συνεργαζομένων βασιλισσών, που πρώτος εμπνεύστηκε και εφάρμοσε ο Ντεμαρί, στις ανάγκες της ανθοφορίας του θυμαριού. 

Αναφέρεται, ότι οι σοδιές που έχει πετύχει, με τη μέθοδο που θα περιγράψουμε στη συνέχεια, αγγίζουν τα 150 κιλά ανά συγκρότημα συνεργαζομένων σμηνών.

Ας δούμε λοιπόν τι μας προτείνει αυτή η μέθοδος.

Φροντίζουμε να διαχειμάσουμε το μελίσσι μας (Α) με επάρκεια τροφών σε απάνεμο και χωρίς υγρασία τόπο. Όταν αυτό, γύρω στις αρχές του Απρίλη θα έχει δεκαρίσει, αρχίζουμε την συστηματική τροφοδοσία του με σιρόπι, η οποία, σύμφωνα με τη μέθοδο,  θα πρέπει να είναι γύρω στα 4 κιλά τη βδομάδα (σ.σ.:κατά τη γνώμη μας αυτό θα πρέπει να αναθεωρηθεί για την ελληνική πραγματικότητα και ανάλογα φυσικά με τις ανθοφορίες που υπάρχουν). 

Η πυκνότητα του σιροπιού θα είναι 2 ζάχαρη/1 νερό, τις 2-3 πρώτες βδομάδες και 1 ζάχαρη/1 νερό, στη συνέχεια της τροφοδότησης. Το μελίσσι μας αυτό, κάτω από αυτές τις συνθήκες (εποχή και τροφοδοσία), θα απαιτήσει γρήγορα πάτωμα (Π1), το οποίο του δίνουμε φυσικά, εκμεταλλευόμενοι μάλιστα την ευνοϊκή αυτή κατάσταση για να μας κτίσει και κηρήθρες. (Σχήμα1)

  

Παράλληλα με όλα αυτά, αρχίζουμε σιγά-σιγά το σταδιακό πλησίασμα του με ένα άλλο παρόμοιο γειτονικό του μελίσσι (Β/Π2) – λίγα εκατοστά την ημέρα. Αν και έχουμε όλο τον απαιτούμενο χρόνο να το πετύχουμε αυτό, είναι αυτονόητο πως αν έχουμε μεριμνήσει από το φθινόπωρο για την σωστή τοποθέτηση των μελισσιών μας, η εργασία αυτή είναι πολύ απλή. 

Όταν τα δυο αυτά μελίσσια μας θα έχουν παραταχθεί το ένα ακριβώς δίπλα στο άλλο, αρχίζουμε να ανυψώνουμε σταδιακά το ένα από αυτά, τοποθετώντας από κάτω του κενά πατώματα. (Σχήμα 2 και 2α)

     


                       

                                     

Στόχος όλων αυτών είναι, λίγο πριν ξεκινήσει η ανθοφορία του θυμαριού, γύρω στο τέλος του Μάη, το ένα διώροφο μελίσσι να τοποθετηθεί πάνω στο άλλο, αφού φυσικά παρεμβληθεί και ένα βασιλικό διάφραγμα, προκειμένου αυτά να συνεργαστούν για τη συλλογή μελιού.

 Ο σκοπός μας αυτός εξυπηρετείται καλύτερα, φυσικά, αν ο πληθυσμός του πάνω μελισσιού, έχει μάθει να χρησιμοποιεί την είσοδο της πάνω διώροφης κυψέλης του. Για το λόγο αυτό μάλιστα συνίσταται και η «σήμανση» της εισόδου αυτής με κάποια ταινία. 

Πριν κάνουμε όμως την ένωση των δυο διώροφων μελισσιών μας, θα πρέπει να βρούμε τη βασίλισσα αυτού που θα είναι κάτω, να την απομονώσουμε στον εμβρυοθάλαμο και να παρεμβάλουμε μεταξύ αυτού και πατώματος Π1 ένα βασιλικό διάφραγμα. Το συγκρότημα μας τώρα θα έχει πάρει τη μορφή του σχήματος 3

Όπως φαίνεται από αυτό το σχήμα, το πάτωμα Π1 θα αποτελέσει τον κοινό μελιτοθάλαμο των δυο συνεργαζομένων διώροφων μελισσιών μας, που λόγω «της ευγενούς άμιλλας» των μελισσών τους θα γεμίζει συνεχώς με μέλια!! 

Αυτός είναι και ο λόγος, που η μέθοδος αυτή απαιτεί να γίνονται συχνές επιθεωρήσεις, ώστε να μεταφέρουμε πλαίσια με ανοιχτά μέλια από τον ενδιάμεσο μελιτοθάλαμο Π1 στον μελιτοθάλαμο Π2 και από εκεί στον μελιτοεξαγωγέα, αφού φυσικά, οι μέλισσες θα το έχουν πρώτα σφραγίσει. Είναι αυτονόητο πως στον μελιτοθάλαμο Π1 θα πρέπει πάντα να φροντίζουμε να υπάρχουν άδεια πλαίσια, για να έχουν διαθέσιμο χώρο οι μέλισσες να αποθηκεύσουν τα «προϊόντα τους».

 Όταν τελειώσει η ανθοφορία-στόχος του θυμαριού, χωρίζουμε τα δυο μελίσσια, τους αφαιρούμε τους μελιτοθαλάμους Π1 και Π2 και τα προετοιμάζουμε για μια ασφαλή διαχείμαση, προκειμένου ο κύκλος αυτός της συνεργασίας τους να συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά.(Σχήμα 4)

Είναι προφανές, πως κάθε δυο χρόνια, τουλάχιστον, θα πρέπει να φροντίζουμε για την ανανέωση των βασιλισσών, με όποιον τρόπο θεωρούμε εμείς καλύτερο.

Κλείνοντας και αυτή την παρουσίαση, θα θέλαμε να επισημάνουμε πως η μέθοδος αυτή θα εξυπηρετούσε πολύ και τους έλληνες μελισσοκόμους που έχουν σαν κύρια και μοναδική, μερικές φορές, ανθοφορία-στόχο, αυτή του θυμαριού.

Όσο όμως δελεαστικές και αν είναι οι αποδόσεις της μεθόδου αυτής που αναφέρουμε στην αρχή, θα πρέπει να έχουμε κατά νου, όσοι από εμάς την υιοθετήσουμε, πως είναι μια μέθοδος που έχει πολλές απαιτήσεις και πολύ δουλειά για να εφαρμοστεί.

Άλλα όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μας: «Τα αγαθά κόποις κτώνται»

Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"

Ορεινή Μέλισσα