Μεταφορά μελισσιών σε μικρή απόσταση κάτω του χιλιομέτρου. Προτάσεις και λύσεις

Ένα θέμα που απασχολεί τους περισσότερους μελισσοκόμους και κυρίως τους νέους είναι η μεταφορά των μελισσιών σε μικρές αποστάσεις για παράδειγμα 500μέτρα. Το ερώτημα που δημιουργείτε είναι αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν οι συλλέκτριες, και γενικά τι μέθοδος υπάρχει για να κάνουμε τη μεταφορά χωρίς πρόβλημα. Τι εφαρμόζουν αλήθεια οι έμπειροι μελισσοκόμοι;

Ο κανόνας πάνω στη μεταφορά μελισσιών είναι η απόσταση μεταφοράς να ξεπερνά τα 2-3 χιλιόμετρα ακτίνα για τον κάμπο! Αν υπάρχουν βουνά με μεγάλο υψόμετρο τότε η απόσταση αυτή μικραίνει κατακόρυφα στα 1-2 χιλιόμετρα μπορεί και λιγότερο. Οι μέλισσες αποφεύγουν να περνούν βουνά και αυτός είναι ο λόγος που δεν γυρίζουν πίσω στη κυψέλη. Όσον αφορά τον κάμπο, υπάρχουν πολλές συλλέκτριες που γυρίζουν πίσω αν η απόσταση είναι μικρή κάτω των 2χλμ.

Τώρα όσον αφορά τα 500 μέτρα απόσταση. Αν ρωτήσετε έναν επαγγελματία μελισσοκόμο πως μπορεί να γίνει μια τόσο κοντινη μεταφορά θα σας πεί το εξής: "Πάρτε τα μελίσσια πρώτα σε απόσταση άνω των 3-5km, και μετά απο 7 ημέρες μπορείτε να ξανα μετακινήσετε τα μελίσσια στη καινούργια θέση". Το συγκεκριμένο όμως δεν θα σας το πεί τυχαία. Η μέλισσα έχει μνήμη περίπου 7 ημέρες. Άρα αν μεσολαβήσει ένα τέτοιο κενό οι μέλισσες έχουν ξεχάσει την θέση που βρισκόταν  πριν, και η μεταφορά θα γίνει μια χαρά χωρίς κανένα πρόβλημα.

Άλλοι μέθοδοι που ακούγονται είναι οι εξής:
1. Κάπνισμα των μελισσιών με νιτρικό αμμώνιο για να χάσουν την μνήμη, αλλά είναι επικίνδυνο γιατί μπορεί να προκαλέσει πολλούς θανάτους στο σμήνος. Μόνο θεωρητικά έχει ακουστεί και δεν το έχει εφαρμόσει κάποιος μελισσοκόμος.
2. Κλείσιμο τα πορτάκια για 2 ημέρες τοποθετώντας βρεγμένη πετσέτα μέσα στις κυψέλες για να μην σκάσουν από τη ζέστη, και μετά μεταφέρω σε ότι απόσταση θέλω γιατί διαγράφεται η μνήμη τους. Αυτό αποτελεί μύθο! Οι μέλισσες θυμούνται τη θέση τους για πολλές ημέρες τουλάχιστον εβδομάδα.

Προσωπικά είχα κάνει πριν λίγα χρόνια μια δοκιμή. Είχα ένα μελισσοκομείο και ήθελα να το μεταφέρω λίγα μέτρα μακριά. Υπήρχε σοβαρός λόγος. Έτσι ένα βράδυ πήρα όλες τις κυψέλες και τις μετέφερα στη καινούργια θέση. Μόλις ξημέρωσε στη παλιά θέση επικρατούσε ένας ψιλός χαμός, παντού μέλισσες οι οποίες στριφογύριζαν για να βρουν το μελίσσι τους. Για να μη τα πολυλογώ μέσα σε μια εβδομάδα συνήθισαν όλες την καινούργια θέση και βρήκαν το μελίσσι τους. Ο χαμός επικράτησε τις 3 πρώτες ημέρες και μετά οι μέλισσες που έψαχναν μειώθηκαν πάρα πολύ. Οι μέλισσες ξέρετε αναγνωρίζουν τις φερομόνες από το μελίσσι τους περισσότερο απο κάθε άλλο πράγμα και βρίσκουν την ταυτότητα του σπιτιού τους πολύ γρήγορα απο όσο νομίζετε.

Κάποιος μελισσοκόμος με είχε ρωτήσει, τι θα γίνει αν μεταφέρουμε τα μελίσσια στα 500 μέτρα; Ήθελε να μάθει το αποτέλεσμα μιας τέτοιας κίνησης. Του απάντησα οτι θα βρεί τσαμπάκια με μέλισσες, απο τις συλλέκτριες που θα μαζευτούν έξω απο τις κυψέλες. Μικρές χουφτούλες με μέλισσες οι οπόιες περνόντας οι μέρες θα χαθούν. Συγκεκριμένα κάθε ημέρα που θα περνά θα ψάχνουν να βρούν το μελίσσι τους στη γύρω περιοχή, άρα θα πάνε σε ξένα μελίσσια πιθανότατα και όχι σε κάποιο δικό μας.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι αν θέλουμε να κάνουμε μεταφορά μελισσιών σε κοντινή απόσταση πρέπει σίγουρα να εφαρμόσουμε την τεχνική με τη διπλή μεταφορά που εξηγήσαμε πιο πάνω. Ελπίζω να βοηθήσαν οι σημερινές πληροφορίες