Widget Recent Post No.

Οι ολέθριες συνέπειες όταν πεινάσουν τα μελίσσια...



Η ξηρασία είναι ο χειρότερος εχθρός των μελισσιών. Όλα τα φυτά στεγνώνουν και οι συνέπειες για τα μελίσσια μπορεί να είναι ολέθριες. Ξέρετε αν δεν βρέξει τα μελίσσια δεν φέρνουν νέκταρ αλλά ούτε και γύρη. Και αν το διάστημα αυτό είναι πολυ-παρατεταμένο τα μελίσσια μπορεί να χάσουν τεράστιους πληθυσμούς. Με την έλλειψη γύρης νέκταρος η εκτροφή του γόνου διακόπτεται. Όσο και να ταίσουμε η τροφή απο τη φύση δε συγκρίνεται. Ουσιαστικά τροφοδοτώντας τα μελίσσια μόνο να τα συντηρήσουμε μπορούμε, και αν δώσουμε γυρεόπιτα ίσως και λίγη ανάπτυξη. Αλλά οι ανθοφορία δε μπορεί να συγκριθεί με κανένα ταίσμα! Ότι και να δώσουμε η φύση είναι αναντικατάσταση.

Υπήρξαν χρονιές που η ξηρασία ήταν τόσο έντονη, που χάθηκαν και μελίσσια μέσα στο Καλοκαίρι. Ξέρετε η έλλειψη τροφής μπορεί να δημιουργήσει και άλλα προβλήματα, όπως πχ με τις βασίλισσες. Για ένα περίεργο ρόλο μόλις τα μελίσσια πεινάνε παρατεταμένα, χάνονται βασίλισσες. Δε ξέρω ποιός είναι ο λόγος. Πολλοί μελισσοκόμοι πιστεύουν ότι η έλλειψη τροφής κάνει τις μέλισσες νευρικές, και επειδή δεν εκτρέφουν γόνο νομίζουν πως η βασίλισσα δε κάνει σωστά τη δουλειά της. Επειδή έχω κρατήσει μελισσοκομεία σε μεριές όπου υπάρχει πείνα, και σε μεριές που είναι κυριολεκτικά παράδεισος, έχω δει τεράστιες διαφορές. Πχ στο ένα μελισσοκομείο όλα να πηγαίνουν τέλεια, και στο άλλο να χάνονται μυστηριωδώς οι βασίλισσες και τα μελίσσια να πεινάνε.
Η περίοδος Σεπτέμβριος - Οκτώμβριος παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο για το, τι απίδια θα πιάσει ο σάκος το χειμώνα. Αν τα μελίσσια το φθινόπωρο πεινάγαν, τότε είναι φυσικό το χειμώνα να έχουμε απώλειες. Ο καλύτερος τρόπος να μπούμε δυναμικά στο χειμώνα είναι να φροντίσουμε τα μελίσσια απο το φθινόπωρο. 

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε στα μελίσσια, είναι με τις πρώτες βροχές να τα ενισχύσουμε με μπόλικη τροφή για να πάρει μπρός ο μηχανισμός ανάπτυξης. Φυσικά η καλύτερη επιλογή είναι να τροφοδοτήσουμε με σιρόπι, όμως καλό είναι να είμαστε πολύ προσεκτικοί με αυτό. Σε περιόδους πείνας τα μελίσσια έχουν τάσης λεηλασίας, δηλαδή επίθεσης το ένα στο άλλο. Και το σιρόπι μόλις το μυρίσουν τρελαίνονται... Οπότε για να μην έχουμε απώλειες καλό είναι να ταίσουμε ζυμάρι όταν τα μελίσσια πεινάνε, και κάπου μέσα στο φθινόπωρο να δώσουμε και λίγο σιροπάκι για ώθηση στην ανάπτυξη.

Όταν ένα μελίσσι πλήττετε απο πραγματική πείνα, η ένδειξη είναι μια! Δεν υπάρχουν μέλια πουθενά κοντά στον γόνο. Δεν υπάρχει ίχνος απο ανοιχτό μέλι. Μην βλέπετε τα σφραγισμένα μέλια που βρίσκονται μακριά απο τον γόνο. Να ξέρετε οι μέλισσες αυτές τις εποχές δεν ξεσφραγίζουν μέλια διχως να υπάρχει σοβαρός λόγος όπως λιμοκτωνία. Όσον αφορά τα μέλια δίπλα στον γόνο και τα ανοιχτά μέλια αυτά καταναλώνονται πιο εύκολα. Ένα μελίσσι που πεινάει έχει στεγνά τα φρύδια πάνω απο τον γόνο. Θα έχετε παρατηρήσει ότι πάντα τα μελίσσια γύρω, πάνω απο τον γόνο έχουν μέλι και γύρη. Ένα μελίσσι που πεινάει είναι τελείως στεγνό! 

Ένα μελίσσι που πεινάει. Βλέπετε πάνω απο το γόνο έχει αδειάσει το μέλι, η βασίλισσα έχει πλέον κόψει τη γέννα της, και όλος ο γόνος φαίνετε άρρωστος και πεινασμένος


Το μυστικό είναι να συντηρήσουμε ταΐζοντας όσα μελίσσια πεινάνε. Και μόλις αρχίσουν οι βροχές, καιανοίξουν οι ανθοφορίες μπορούμε να δώσουμε μια ακόμα μεγαλύτερη ώθηση σε τροφή. Μια δίκιλη τροφή στα τέλη του Σεπτεμβρίου είναι απαραίτητη για να πάρουν καλή ανάπτυξη τα μελίσσια. Μην "τσιγγουνεύεστε" τις τροφές αυτή την εποχή. Διακατέχουν σημαντικότατο ρόλο στην αντικατάσταση του πλυθησμού και στο ξεχειμώνιασμα. Και αν μπούμε σωστά μέσα στο χειμώνα, τότε μια όμορφη άνοιξη μας περιμένει....

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια