Widget Recent Post No.

O σοβαρότερος κίνδυνος κατά τον τρύγο που μπορεί να μας κοστίσει πολύ ακριβά...



Όταν τρυγάμε τα μελίσσια εγκυμονεί ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος. Όποιος μελισσοκόμο τον αγνοήσει και δεν προσέξει, μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στα μελίσσια του! Το Καλοκαίρι όπως γνωρίζουμε τα μελίσσια δεν βρίσκουν και πολλές προμήθειες. Δηλαδή "πεινάνε". Οι περισσότεροι μελισσοκόμοι επιλέγουν να πραγματοποιήσουν τον τρύγο μετά το πέρας της μελιτοφορίας, δηλαδή όταν τα μελίσσια δεν δουλεύουν πια, το οποίο έχει σαν σκοπό να τρυγηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο μέλι! Για παράδειγμα έχουμε τα μελίσσια στον Έλατο, και κάνουμε τρύγο μέσα στον Ιούλιο, αφού σταμάτησε να δίνει μέλι.

Οι περισσότεροι επαγγελματίες μελισσοκόμοι συμβουλεύουμε τους νέους μελισσοκόμους να κάνουν τον τρύγο του μελιού, λίγο πριν σταματήσει η ανθοφορία μελιτοφορία, έτσι ώστε τα μελίσσια να μην "πεινάνε" όταν αρχίζουμε να βγάζουμε τα μέλια από τις κυψέλες!  Κάποιοι ήδη θα έχετε αρχίσει να αναρωτιέστε, ποιος είναι αυτός ο τόσο σοβαρός κίνδυνος. Θα σας το αποκαλύψω λοιπόν! Είναι η λεηλασία φίλες και φίλοι. Ένα λάθος αρκεί για να προκληθεί λεηλασία, η οποία αν δεν την έχετε δεί με τα μάτια σας να συμβαίνει, δεν μπορείτε να φανταστείτε την καταστροφή που μπορείτε να προκαλέσετε. Ξέρετε από τη στιγμή που ξεκινάει λεηλασία, είναι ασταμάτητη...


Ξέρετε θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι σοβαρότητα αυτού του προβλήματος. Έχουμε για παράδειγμα ένα νέο μελισσοκόμο, ο οποίος τρυγάει τα μελίσσια του, και είναι πράγματι προσεκτικός. Δηλαδή προσέχει πολύ να μην αφήσει ανοιχτές κυψέλες πολύ ώρα, δεν ξεχνάει κάποιο πλαίσιο έξω απο τη κυψέλη, και γενικά δεν αφήνει κάπου εκτεθημένο μέλι. Όμως καθώς έχει τρυγήσει τα πλαίσια, αποφασίζει να τα επιστρέψει για "γλύψιμο" μέρα μεσημέρι. Καθώς ξεκινάει να βάζει πατώματα, οι μέλισσες κατακλύζονται απο άρωμα μελιού και τρελαίνονται ψάχνοντας να βρούν την πηγή του. Έτσι λοιπόν γίνεται η απαρχή για ένα πραγματικό εμφύλιο μέσα στο μελισσοκομείο. Ο οποίος μπορεί να έχει ολικά καταστροφικά αποτελέσματα...

Η λεηλασία σε περίοδο ξηρασίας και πείνας είναι πολύ έντονη, ειδικά αμα το έχουν και στο ένστικτο τους τα μελίσσια. Συνήθως μέσα σε λίγα λεπτά ξεκινούν να έρχονται οι πρώτες λεηλάτριες και μέσα σε 1-2 ώρες μπορεί το φαινόμενο να κορυφωθεί και να μην υπάρχει πίσω γυρισμός. 

Ένα πρόσφατο παράδειγμα που έζησα ο ίδιος ήταν ένα πάτωμα που ξέχασα απο λάθος έξω απο το φορτηγό, και μέσα σε 2 ώρες γινόταν λες και είχα 10 σμηνουργίες, μιλάμε όλα τα μελίσσια ήρθαν να πάρουν το φαί, να προλάβουν, ήταν όλες τρελά νευριασμένες και έψαχναν να πάρουν μια σταγόνα μέλι. Ένας αρχάριος μπορεί να κάνει το λάθος και να πάρει απο αυτή τη θέση τη κυψέλη. Εκεί είναι το μεγάλο λάθος. Αν ξεκινήσει λεηλασία ποτέ δεν μετακινούμε το μέλι. Αφήνουμε να λήξει η λεηλασία, για να μην επιτεθούν οι λεηλάτριες στις διπλανές κυψέλες!

Μια καλή λύση για να προλάβουμε τη λεηλασία είναι να βάλουμε βρεγμένη πετσέτα και να βουλώσουμε την είσοδο αφήνοντας ένα πολύ μικρό κενό ίσα να χωρά μια μέλισσα. Αν θέλουμε βάζουμε και λίγο ξύδι. Το νερό μαζί με το ξύδι είναι τρομερά αποθητικό για τις μέλισσες, οι λεηλάτριες που θα πλησιάζουν θα αποθαρρύνονται να συνεχίσουν τη ζημιά.

Σαν πρόληψη της λεηλασίας κατα τον τρύγο, είναι να μην τρυγάμε σε περιόδους που έχουμε υψηλή τάση για λεηλασία, πχ απο Ιούλιο και μετά. Αν όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή, τότε μπορούμε απλώς να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Δηλαδή να μην αφήνεται πλαίσιο με μέλι, πάνω απο λίγα λεπτά παρατημένο. Οι επιθεωρήσεις στον τρύγο να είναι πολύ γρήγορες. 

Επιστοφή των άδειων πατωμάτων γίνεται πάντα απόγευμα, όπως επίσης και κάθε είδους τροφοδοσία. Ο τρύγος του μελιού κοντά στα μελίσσια δεν γίνετε μέρα, αλλά βράδυ. Πολλοί επαγγελματίες μελισσοκόμοι κάνουν τρύγο στον έλατο, στήνοντας ειδικό "αντισχοινο" με γεννήτρια για να υπάρχει φώς και να λειτουργεί ο μελιτοεξαγωγέας. Έτσι γλιτώνεται χρόνος απο τη μεταφορά των πατωμάτων. Γίνεται βράδυ για να μην προκληθεί λεηλασία και ενοχλούν οι μέλισσες...


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια