Widget Recent Post No.

Μεγάλες παραγωγές μελιού, μέσω τεχνολογίας...




ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!
Η ιδέα κλιματισμού του χώρου μιας κυψέλης δεν είναι ασφαλώς νέα. Μέχρι σήμερα έχουμε παρουσιάσει δυο επιστημονικά πειράματα, που σκοπό έχουν να βελτιώσουν τις κλιματολογικές συνθήκες των κυψελών, προς όφελος της ανάπτυξης των μελισσιών, μα και της αύξησης της παραγωγής μελιού.
Η μια έγινε επί Ελληνικού εδάφους τα έτη 1993-94-95 από έλληνες επιστήμονες και η άλλη έγινε από Ισραηλινούς επιστήμονες στα παράκτια της χώρας τους το 2001.

Να θυμηθούμε πως και τα δυο αυτά ξεχωριστά πειράματα στα οποία έχουμε αναφερθεί στο πρόσφατο παρελθόν, είχαν καταλήξει σε πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα από πλευράς αύξησης γόνου, ενώ εκείνο των Ισραηλιτών επιστημόνων και από πλευράς παραγωγής μελιού!

Όμως, η παγκόσμια μελισσοκομία έχει να επιδείξει πολλές επιστημονικές μελέτες-πειράματα σχετικά με αυτό το θέμα. Έτσι, σήμερα θα σας παρουσιάσουμε μια ακόμα σχετική μελέτη που έγινε στην Τουρκία, αυτή τη φορά, από τον Τούρκο επιστήμονα Adem Alpaslan Altun, του Electronics and Computer Department of Selcuk University το 2012 και που έχει την πρωτοτυπία να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές διατάξεις τελευταίας τεχνολογίας, σε αντίθεση με τις άλλες που στηριζόντουσαν στην εκμετάλλευση των ήπιων μορφών ενέργειας – στο βιοκλιματισμό δηλαδή.

Στη μελέτη αυτή εφαρμόζεται ένα ηλεκτρονικό σύστημα ρύθμισης και ελέγχου της θερμοκρασίας και της υγρασίας μιας κυψέλης, προκειμένου να εξασφαλιστούν οι ιδανικές συνθήκες διαβίωσης του μελισσιού που κατοικεί μέσα σε αυτή τη κυψέλη. Η απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια για τη λειτουργία του συστήματος συλλέγεται από ηλιακούς συλλέκτες και αποθηκεύεται σε μια 12βολτη μπαταρία κλειστού τύπου. 

Τα δεδομένα της υγρασίας και της θερμοκρασίας συγκεντρώνονται από ασύρματους αισθητήρες που μεταφέρουν συνεχώς τις μετρήσεις τους (κάθε 15 λεπτά) σε ένα κεντρικό σύστημα ελέγχου. Η παρέμβαση στην εσωτερική θερμοκρασία της κυψέλης γίνεται μέσα από ένα «θερμοηλεκτρικό» σύστημα που έχει την ικανότητα να προσφέρει θέρμανση ή ψύξη στο χώρο, ανάλογα με τις θερμοκρασιακές συνθήκες και τις πραγματικές ανάγκες των μελισσών. 

Το σύστημα αυτό δεν έχει κινητά μέρη και αποτελείται από μια ηλεκτρονική διάταξη ημιαγωγών που έχει την ιδιότητα να ψύχεται ή να θερμαίνεται, ανάλογα με τη ροή που έχει το συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα της μπαταρίας, που το διαπερνά. Η θερμοηλεκτρική αυτή ιδιότητα κάποιων ημιαγωγών, ονομάζεται φαινόμενο Peltier, από το όνομα του Γάλλου φυσικού,  Jean C. A. Peltier, που το ανακάλυψε και που γίνεται πιο έντονο όσο αυξάνεται η ένταση του ρεύματος που εφαρμόζεται.

Η διάταξη αυτή είναι δηλαδή ένα μικρό κλιματιστικό σύστημα που μπορεί να δώσει θερμότητα στην κυψέλη όταν την χρειάζεται – όπως σε περιόδους εκτροφής γόνου – ή δροσιά όταν οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν μέσα στη κυψέλη, πάνω από τα όρια συναγερμού.

 Όπως αναφέρει ο συντάκτης της μελέτης, αν και το μελίσσι σαν υπεροργανισμός καταφέρνει να επιβιώσει ακόμα και σε ακραίες θερμοκρασίες που κυμαίνονται από -40 έως + 60οC, εν τούτοις οι απώλειες που παρατηρούνται λόγω ακραίων θερμοκρασιών είναι μεγάλες. Εκτός όμως απ αυτό, ακόμα και τα μελίσσια που τα  καταφέρνουν, καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες σε μέλι, στην προσπάθειά που καταβάλουν οι εργάτριές τους να ζεστάνουν με  τις κινήσεις του θώρακός τους ή να δροσίσουν με τις κινήσεις των φτερών τους, τον χώρο της κυψέλης. 

Τα φαινόμενα αυτά είναι ιδιαίτερα έντονα, όταν μέσα στο μελίσσι υπάρχει εκτεταμένος γόνος, ο οποίος για να αναπτυχθεί σωστά. θέλει συγκεκριμένα όρια θερμοκρασίας, και όσον αφορά την κατώτερη, και όσον αφορά την ανώτερη τιμή της – την άνοιξη δηλαδή.

Στη μελέτη που έκανε ο Τούρκος επιστήμονας, καταβάλλεται προσπάθεια να διατηρηθεί η θερμοκρασία μέσα στην κυψέλη στα καλύτερα δυνατά επίπεδα, προς όφελος της λειτουργίας και της απόδοσης του μελισσιού. Επί πλέον, το σύστημα αυτό στέλνει συνεχώς πληροφορίες, μέσω κινητού,  στον μελισσοκόμο, για τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν μέσα στην κυψέλη.

Με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνεται μείωση των απωλειών των μελισσιών στο ελάχιστο όριο, ενώ συγχρόνως αυξάνονται θεαματικά οι αποδώσεις των «κλιματιζόμενων» κυψελών σε παραγωγή μελιού.

Να λοιπόν μια ακόμα επιστημονική εργασία, που γίνεται προς την κατεύθυνση της βελτίωσης του κλίματος της κυψέλης, με σκοπό την αύξηση του γόνου, τη δημιουργία δυνατών μελισσιών και φυσικά τη μεγάλη παραγωγή μελιού.

Θα πρέπει να τονιστεί πως η λύση που προτείνει ο Τούρκος επιστήμονας, δύσκολα θα τύχει πρακτικής εφαρμογής, κυρίως λόγω του υψηλού κόστους εγκατάστασης των ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών του διατάξεων και κατά πάσα πιθανότητα θα έχει και αυτή τη τύχη που είχαν οι λύσεις των δυο πειραμάτων που αναφέρουμε στην αρχή του άρθρου μας. Δηλαδή όλες μαζί θα πάνε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

Η προσπάθεια όμως αυτή έχει να μας αφήσει μια πολύ μεγάλη παρακαταθήκη. Μας αποδεικνύει για μια ακόμα φορά την αναγνώριση, από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, των ευεργετημάτων που μπορεί να αποκομίσει η μελισσοκομία από τη βελτίωση των θερμοκρασιακών συνθηκών διαβιώσεις των μελισσιών μας. 

Αυτός είναι ένας στόχος που έχει πετύχει η δική μας Ελληνική Ενεργειακή Βιοκλιματιζόμενη Κυψέλη, που είναι η πρώτη κυψέλη στον κόσμο που πετυχαίνει βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των μελισσιών, όλες τις εποχές του έτους, διατηρώντας όμως το βάρος, τις διαστάσεις και την συμβατότητά της με τις υπάρχουσες στάνταρ κυψέλες της αγοράς!

Το γεγονός αυτό την κάνει πλήρως χρηστική και απολύτως φιλική για εμάς τους μελισσοκόμους, που δείχνουμε μεγάλη επιφυλακτικότητα σε όποιον εξοπλισμό ξεφεύγει ριζικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει.
Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια