Μελισσοκομικοί χειρισμοί Φεβρουαρίου.

Οπως γράφαμε και πριν από ένα μήνα, αναφερόμενοι στους χειρισμούς του Ιανουαρίου, αν και ημερολογιακά βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα, για τα μελίσσια μας έχει ήδη ξεκινήσει η νέα τους μελισσοκομική χρονιά.

Οι βασίλισσες έχουν επιταχύνει το ρυθμό ωοτοκίας τους και τα μελίσσια βρίσκονται σε ένα αγώνα δρόμου προκειμένου να ξεπεράσουν με επιτυχία το «κρίσιμο στάδιο ανάπτυξης», όπως ονομάζουμε την επικίνδυνη μείωση του πληθυσμού των εργατριών αυτή την εποχή. 

Αυτό οφείλεται στη μεγάλη θνησιμότητα των φθινοπωρινών μελισσών που κατάφεραν και επέζησαν ολόκληρο το χειμώνα για να φροντίσουν τον πρώιμο γόνο του μελισσιού, μα που όμως τώρα ποια αρχίζουν σιγά-σιγά να χάνονται. Έτσι, αυτό το κρίσιμο διάστημα, ο ρυθμός που δημιουργείται ο νέος πληθυσμός είναι ποιο αργός από τον ρυθμό που χάνεται ο φθινοπωρινός, με συνέπεια να υπάρχει μια «επικίνδυνη» μείωση του γενικού πληθυσμού της κυψέλης. 

Το φαινόμενο αυτό είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και δεν θα πρέπει να μας δημιουργεί ιδιαίτερη ανησυχία, αρκεί τα μελίσσια μας να έχουν αποθέματα τροφών και μια νέα και ικανή μάνα.

Μετά τον σύντομο οπτικό έλεγχο που κάναμε τις Αλκυονίδες μέρες του μήνα που μας πέρασε, πλησιάζει η ώρα που θα πρέπει να κάνουμε μια ουσιαστική επιθεώρηση στα μελίσσια μας για να τα κατατάξουμε σε ποια κατηγορία ανήκουν από πλευράς δύναμης. 

Όπως αναφέρουμε σε πρόσφατο άρθρο μας, τα μέτρια μελίσσια θα πρέπει να ενισχυθούν-εξισωθούν με τα δυνατά,  ενώ τα πολύ αδύναμα μελίσσια θα πρέπει να συνενωθούν μεταξύ τους.

Οι επιθεωρήσεις μας θα πρέπει να γίνουν με καλό καιρό και όταν επικρατούν υψηλές σχετικά θερμοκρασίες. Θα πρέπει να είναι σύντομες και να έχουν σαν βασικό σκοπό την δημιουργία διαθέσιμου χώρου για τις νέές γέννες της βασίλισσας. Ακόμα γίνεται έλεγχος αποθεμάτων τροφών και όπου κρίνεται σκόπιμο  συμπληρώνουμε ένα ακόμα δίκιλο στέρεας τροφής στο κέντρο των πλαισίων, πάνω από την γονοφωλιά. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή τη περίοδο τα μελίσσια μας καταναλώνουν γρήγορα τα αποθέματα τροφής που έχουν, εξ αιτίας της παρουσίας γόνου που κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και περισσότερος.

Να επισημάνουμε πάντως πως κάποια από αυτά δεν θα τα καταφέρουν και θα χαθούν πριν μπει η δική μας ημερολογιακή  άνοιξη, μα όπως αναφέραμε ήδη, αυτό είναι τελικά ένα φυσικό και αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Όσοι από εμάς δεν το έχουμε ήδη κάνει, θα πρέπει να φροντίσουμε για την ύπαρξη νερού κοντά στο μελισσοκομείο μας, γιατί η συνεχής αύξηση του γόνου απαιτεί όλο και μεγαλύτερες ποσότητες νερού. Στο σημείο αυτό να θυμηθούμε πως οι μέλισσες θα αναζητήσουν και θα βρουν νερό για τις ανάγκες της κυψέλης, όπως και να έχει το πράγμα και ανεξάρτητα από την απόσταση και τις καιρικές συνθήκες. 

Αυτό όμως προκαλεί μεγάλες απώλειες για τις νεροκουβαλίτριες, αν δεν φροντίσουμε εμείς να τους το προσφέρουμε στη πόρτα τους, με τους όρους και τους τρόπους που έχουμε περιγράψει σε προηγούμενο σχετικό μας άρθρο.  

Κατά τα άλλα θα πρέπει να συνεχίσουμε τους μελισσοκομικούς χειρισμούς που έχουν να κάνουν με την συντήρηση και την προετοιμασία των κυψελών και των πατωμάτων που θα χρειαστούμε τον επόμενο και τον μεθεπόμενο μήνα.

Ακόμα θα πρέπει να επανεξετάσουμε  το πρόγραμμα εκμετάλλευσης, στο οποίο θα πρέπει να έχουμε ήδη καταλήξει από τους προηγούμενους μήνες, και να κάνουμε τις αναγκαίες αλλαγές και προσαρμογές, όπως έχουμε πολλές φορές αναφέρει στο παρελθόν.

Από πλευράς ανθοφοριών, οι αμυγδαλιές που σε πολλές περιοχές έχουν ήδη αρχίσει την ανθοφορία τους συνεχίζουν ακάθεκτες να προσφέρουν τα «καλά τους» στα μελίσσια μας , οι μουσμουλιές και οι φουντουκιές που τους δίνουν άφθονη γύρη, αλλά και το δενδρολίβανο που προσφέρει νέκταρ εξαιρετικής ποιότητας το οποίο όμως δεν καταφέρνει να φτάσει στο δικό μας το πιάτο, αφού είναι εντελώς απαραίτητο για την ανάπτυξη των μελισσιών μας, αυτή την εποχή. 

Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει και το ανοιξιάτικο ρείκι να προσφέρει και αυτό γύρη και νέκταρ στα μελίσσια μας, που αν ο καιρός τους το επιτρέψει, θα ωφεληθούν τα μέγιστα από αυτό το φυτό.

Να αναφέρουμε τέλος, πως στις νοτιότερες περιοχές της χώρας μας και στα νησιά μας, η άγρια λεβάντα, ο ασφόδελος και οι λαψάνες θα αποτελέσουν πρώτης τάξεως βοηθητικές ανθοφορίες, που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη των σμηνών μας.

Επιμέλεια: Μανόλης Δερματης, ερευνητής μελισσοκόμος, συγγραφέας του βιβλίου "Η Ιστορία Μιας Βασίλισσας"