.png)
Δεν έχει έρθει ακόμη στην Ελλάδα αλλά πρέπει να βρισκόμαστε όλοι σε επαγρύπνηση! Πλήττει την κοντινή μας Ιταλία και σύντομα θα έρθει και εδώ!
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι πως φοβάται ότι δεν γνωρίζει.Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που ο ερχομός του «άγνωστου» σε εμάς σκαθαριού έχει σπείρει αυτόν τον πανικό! Αυτά όλα είναι απολύτως φυσικά και κατανοητά μέχρις εδώ! Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα;
Στο σημερινό μας άρθρο θα σας αποκαλύψουμε όλα τα μυστικά που κρύβει η ζωή αυτού του μικρού σε μέγεθος, αλλά μεγάλου σε καταστροφές, σκαθαριού.
Σκεφτήκαμε να αναζητήσουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για αυτόν τον νέο εχθρό της μελισσοκομίας και να τις μοιραστούμε μαζί σας. Με τον τρόπο αυτόν ελπίζουμε να αρχίσουμε να τον γνωρίζουμε καλύτερα και ίσως σιγά-σιγά να πάψουμε να τον φοβόμαστε!
Γιατί στην πραγματικότητα, δεν είμαστε απόλυτα έτοιμοι να σας πούμε τις πρέπει να κάνουμε αν και όταν εμφανιστεί αυτή η νέα απειλή, αντίθετα μπορούμε να σας πούμε τι πρέπει να μην κάνουμε! Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να πανικοβληθούμε, αφού ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος διαχείρισης των κρίσεων.
Οι μέλισσες δεν είναι αποκλειστικοί ξενιστές του παρασίτου, το οποίο έχει και άλλες πηγές τροφίμων, όπως είναι τα φρούτα και κυρίως τα πεπόνια. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα διότι μπορούν να επιβιώσουν και να εξαπλωθούν σε περιοχές που δεν υπάρχουν μέλισσες. Στο μελίσσι εισέρχονται για να εκμεταλλευτούν τις τροφές που υπάρχουν (γόνος, γύρη και μέλι) αλλά και τις ιδανικές συνθήκες για τον πολλαπλασιασμό τους.
Το μικρό σκαθάρι έχει χρώμα μαύρο ή.σκούρο καφέ και ελαφρά πιο ανοιχτόχρωμο περίγραμμα. Το μήκος του κυμαίνεται από 5 έως 7 χιλιοστά. Το ενήλικο σκαθάρι ζει κυρίως στις κυψέλες όπου τρέφεται από τα αυγά των μελισσών, τη γύρη και από διάφορα απορρίμματα της κυψέλης. Το θηλυκό σκαθάρι γεννά τα αυγά του σε ομάδες μέσα στην κυψέλες, συνήθως σε μέρη που δεν μπορούν να τα φτάσουν οι μέλισσες όπως ρωγμές και μικρές τρύπες αλλά και μέσα στα κελιά των κηρηθρών.
Το σκαθάρι στοχεύει κυρίως αδύνατα μελίσσια , που δεν πατάνε όλες τις κηρήθρες τους και τους είναι αδύνατο να τις φρουρήσουν. Πχ μελίσσια βαριά προσβεβλημένα και στρεσσαρισμένα απο βαρρόα ειναι έρμαια του παρασιτικού αυτου σκαθαριού. Το σκαθάρι εκμεταλλεύεται την περίσταση και την αδυναμία του μελισσιού, έτσι γρήγορα μολύνει την κυψέλη και μετατρέπει τις κηρήθρες που περιέχουν γόνο και μέλι σε μια κολλώδη λεπτή μάζα ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας των προνυμφών του.
Τα δυνατά μελίσσια όμως αποδεκατίζουν τις προνύμφες του σκαθαριού (οπως συμβαίνει και με τον κηροσκόρο) με εξαιρετική ευκολία. Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε εργάτριες μέλισσες που βγάζουν έξω από το μελίσσι την προνύμφη του παρασίτικού σκαθαριού.
Τα αυγά του σκαθαριού είναι άσπρου χρώματος και έχουν σχήμα παρόμοιο με τα αυγά των μελισσών, αλλά μικρότερα σε μήκος (1,2 χιλιοστά). Το αυγό είναι το πιο εύθραυστο στάδιο ανάπτυξης και απαιτεί 24 έως 48 ώρες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, κυρίως λόγω δυσμενών κλιματολογικών συνθηκών, η εκκόλαψη διαρκεί έως και 72 ώρες. Σε θερμοκρασίες κάτω των 10°C και ποσοστό υγρασίας κάτω του 60% δεν εκκολάπτονται.
Οι προνύμφες έχουν χαρακτηριστικές αγκαθωτές σειρές των σπονδυλικών στηλών στο πίσω μέρος και 3 ζευγάρια μικροσκοπικών μεμβρανωδών ποδιών κοντά στο κεφάλι. Η μικρή απόσταση των ποδιών από το κεφάλι και το ότι τα πόδια τους είναι μεγαλύτερα από τα πόδια των προνυμφών του κηρόσκωρου , είναι τα κυριότερα κριτήρια αναγνώρισης μεταξύ των δύο παραπάνω παρασίτων όταν βρεθούν στο στάδιο της προνύμφης στην κυψέλη.
Οι νύμφες προτιμούν αμμώδη - μαλακά εδάφη και για αυτό το λόγο μελίσσια που βρίσκονται σε τέτοια εδάφη είναι περισσότερο επιρρεπή στο να προσβληθούν απο το σκαθάρι. Η νύμφωση είναι ένα στάδιο οπου η προνύμφη ειναι τελείως απροστάτευτη και αν δεν υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες η θνησιμότητα είναι πολύ υψηλή. Στην Αμερική οταν πρωτοεμφανίστηκε δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει σε όλες τις περιοχές λόγω της ιδιόμορφού κύκλου αναπαραγωγής του.
Μια εβδομάδα μετά από την περίοδο εκκολάψεως, δηλαδή μετά από 10-16 μέρες από την γέννησή τους και αφού έχουν ωριμάσει, κινούνται προς το φως στην είσοδο των κυψελών και βγαίνουν κατευθυνόμενες προς το χώμα (κοντά στη κυψέλη). Μπορούν να διανύσουν και 200 μέτρα απόσταση για να βρούν το κατάλληλο έδαφος (μαλακό , αργιλώδες).
Σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται στους 30°C επιζεί το 100% των προνυμφών, ενώ κάτω από τους 20°C επιζεί το 50% και κάτω από τους 10°C δεν επιζεί καμία προνύμφη. Τα ενήλικα σκαθάρια εχουν καλή ικανότητα πτήσης και μπορούν να καλύψουν αποστάσεις μέχρι και 10 χιλιομέτρων , με στόχο τα αδύνατα μελίσσια.
Στο σημερινό μας άρθρο θα σας αποκαλύψουμε όλα τα μυστικά που κρύβει η ζωή αυτού του μικρού σε μέγεθος, αλλά μεγάλου σε καταστροφές, σκαθαριού.
Σκεφτήκαμε να αναζητήσουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για αυτόν τον νέο εχθρό της μελισσοκομίας και να τις μοιραστούμε μαζί σας. Με τον τρόπο αυτόν ελπίζουμε να αρχίσουμε να τον γνωρίζουμε καλύτερα και ίσως σιγά-σιγά να πάψουμε να τον φοβόμαστε!
Γιατί στην πραγματικότητα, δεν είμαστε απόλυτα έτοιμοι να σας πούμε τις πρέπει να κάνουμε αν και όταν εμφανιστεί αυτή η νέα απειλή, αντίθετα μπορούμε να σας πούμε τι πρέπει να μην κάνουμε! Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να πανικοβληθούμε, αφού ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος διαχείρισης των κρίσεων.
Το Μικρό Σκαθάρι της Κυψέλης (Aethina tumida) προέρχεται από τις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της Νοτίου Αφρικής. Παρασιτεί στις κυψέλες τρεφόμενο με γύρη, μέλι, κερί και γόνο όπως επίσης και με διάφορα γλυκά φρούτα (πχ πεπόνια). Έχει εξαπλωθεί σε πολλές περιοχές στον κόσμο όπως στην Αμερική το 1998 στην Αυστραλία το 2002 , και στην Ιταλία το 2014.
Οι μέλισσες δεν είναι αποκλειστικοί ξενιστές του παρασίτου, το οποίο έχει και άλλες πηγές τροφίμων, όπως είναι τα φρούτα και κυρίως τα πεπόνια. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα διότι μπορούν να επιβιώσουν και να εξαπλωθούν σε περιοχές που δεν υπάρχουν μέλισσες. Στο μελίσσι εισέρχονται για να εκμεταλλευτούν τις τροφές που υπάρχουν (γόνος, γύρη και μέλι) αλλά και τις ιδανικές συνθήκες για τον πολλαπλασιασμό τους.
Το μικρό σκαθάρι έχει χρώμα μαύρο ή.σκούρο καφέ και ελαφρά πιο ανοιχτόχρωμο περίγραμμα. Το μήκος του κυμαίνεται από 5 έως 7 χιλιοστά. Το ενήλικο σκαθάρι ζει κυρίως στις κυψέλες όπου τρέφεται από τα αυγά των μελισσών, τη γύρη και από διάφορα απορρίμματα της κυψέλης. Το θηλυκό σκαθάρι γεννά τα αυγά του σε ομάδες μέσα στην κυψέλες, συνήθως σε μέρη που δεν μπορούν να τα φτάσουν οι μέλισσες όπως ρωγμές και μικρές τρύπες αλλά και μέσα στα κελιά των κηρηθρών.
Το σκαθάρι στοχεύει κυρίως αδύνατα μελίσσια , που δεν πατάνε όλες τις κηρήθρες τους και τους είναι αδύνατο να τις φρουρήσουν. Πχ μελίσσια βαριά προσβεβλημένα και στρεσσαρισμένα απο βαρρόα ειναι έρμαια του παρασιτικού αυτου σκαθαριού. Το σκαθάρι εκμεταλλεύεται την περίσταση και την αδυναμία του μελισσιού, έτσι γρήγορα μολύνει την κυψέλη και μετατρέπει τις κηρήθρες που περιέχουν γόνο και μέλι σε μια κολλώδη λεπτή μάζα ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας των προνυμφών του.
Τα δυνατά μελίσσια όμως αποδεκατίζουν τις προνύμφες του σκαθαριού (οπως συμβαίνει και με τον κηροσκόρο) με εξαιρετική ευκολία. Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε εργάτριες μέλισσες που βγάζουν έξω από το μελίσσι την προνύμφη του παρασίτικού σκαθαριού.
Τα αυγά του σκαθαριού είναι άσπρου χρώματος και έχουν σχήμα παρόμοιο με τα αυγά των μελισσών, αλλά μικρότερα σε μήκος (1,2 χιλιοστά). Το αυγό είναι το πιο εύθραυστο στάδιο ανάπτυξης και απαιτεί 24 έως 48 ώρες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, κυρίως λόγω δυσμενών κλιματολογικών συνθηκών, η εκκόλαψη διαρκεί έως και 72 ώρες. Σε θερμοκρασίες κάτω των 10°C και ποσοστό υγρασίας κάτω του 60% δεν εκκολάπτονται.
Οι προνύμφες έχουν χαρακτηριστικές αγκαθωτές σειρές των σπονδυλικών στηλών στο πίσω μέρος και 3 ζευγάρια μικροσκοπικών μεμβρανωδών ποδιών κοντά στο κεφάλι. Η μικρή απόσταση των ποδιών από το κεφάλι και το ότι τα πόδια τους είναι μεγαλύτερα από τα πόδια των προνυμφών του κηρόσκωρου , είναι τα κυριότερα κριτήρια αναγνώρισης μεταξύ των δύο παραπάνω παρασίτων όταν βρεθούν στο στάδιο της προνύμφης στην κυψέλη.
Οι νύμφες προτιμούν αμμώδη - μαλακά εδάφη και για αυτό το λόγο μελίσσια που βρίσκονται σε τέτοια εδάφη είναι περισσότερο επιρρεπή στο να προσβληθούν απο το σκαθάρι. Η νύμφωση είναι ένα στάδιο οπου η προνύμφη ειναι τελείως απροστάτευτη και αν δεν υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες η θνησιμότητα είναι πολύ υψηλή. Στην Αμερική οταν πρωτοεμφανίστηκε δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει σε όλες τις περιοχές λόγω της ιδιόμορφού κύκλου αναπαραγωγής του.
Μια εβδομάδα μετά από την περίοδο εκκολάψεως, δηλαδή μετά από 10-16 μέρες από την γέννησή τους και αφού έχουν ωριμάσει, κινούνται προς το φως στην είσοδο των κυψελών και βγαίνουν κατευθυνόμενες προς το χώμα (κοντά στη κυψέλη). Μπορούν να διανύσουν και 200 μέτρα απόσταση για να βρούν το κατάλληλο έδαφος (μαλακό , αργιλώδες).
Σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται στους 30°C επιζεί το 100% των προνυμφών, ενώ κάτω από τους 20°C επιζεί το 50% και κάτω από τους 10°C δεν επιζεί καμία προνύμφη. Τα ενήλικα σκαθάρια εχουν καλή ικανότητα πτήσης και μπορούν να καλύψουν αποστάσεις μέχρι και 10 χιλιομέτρων , με στόχο τα αδύνατα μελίσσια.
Ορεινή Μέλισσα
 : Αντιμετώπιση και χρήσιμες πληροφορίες){kind=link}
0 Σχόλια
Για οποιαδήποτε ερώτηση πάνω στις αναρτήσεις μας , αφήστε ένα σχόλιο και εμείς με χαρά θα σας απαντήσουμε. Ορεινή Μέλισσα! Καλώς Ήρθατε!